dzieci nagich ścian ulicy

[Ania_G.]

łatanym chodnika parkietem
potrząsał
być może do rytmu

kępki mchu-
pionierzy pękatych dachówek
nie papu

chodźmy pyzatej buzi śladem
burzyć opasłych
odpadów wieże

ich konformizm
tak pysznie w tańcu skona
wreszcie

wznieśmy barykadę jak
ten mur wyniosłą
przecież

gwiazdy wodzić będą
soczewką latarni
narożnej

tam nasz pośpiech dojrzeje
naprzód dzieci
nagich ścian ulicy

[Tomasz Obłuda]

interesujące

[Bartosz Wojciechowski]

Fajne są te momenty, kiedy piszesz z emfazą, jakby płomienny manifest,
to rzeczywiście interesujący sposób wyrazu. Jednak wiersz jest nierówny,
no i ten "konformizm", wg mnie słowo od czapy, nie pasuje zupełnie.
Pzdr.

[Karolina Walczyńska]

Wiersz bardzo ciekawy. Błachy temat tak pięknie uchwycony. Boję się pomyśleć co dzieje się w twojej głowie. Masz świeży sposób pisania. Jestem mało doświadczona ale uważam że jest niezły

Ps.Wskocz obejrzeć moje wiersze i zachecam do komenta:)