Rauty

[jacek_sojan]

rauty na lnianych obrusach
smaczki na srebrnych widelcach
uśmiechy w octach i kremach
uśmiechy w plastrach plasterkach

krąg sytych przy stole ludzi
ludzi - raków pająków i os
te półmiski i tamte słoiki
to jest pretekst by zgłębić swe dno

ludzi głodnych siebie drapieżnych
i żarłocznych jak żaden zwierz
ledwie zżują kęs chleba - odłożą
by się rzucić z warkotem jak pies

nie wystarczy im żądło i kleszcze
w nich się cały wytęża intelekt
już poczuli twoją wątrobę
gryzą dalej bo lubią gdy ciepłe

nim ostygniesz i chłodem odstraszysz
sforę wilczą i wilkiem się staniesz
zapamiętaj - nie zasiadaj z sytymi do stołu
byś nie został wśród nich kanibalem

[zak stanisława]

Jacku, pamiętam wiersz z warsztatu, wrył się, jest pamiętliwy, i prawdziwy,do bólu!
serdecznie! ES

[HAYQ]

Też pamiętam... zdaje się, że przed świętami i wigilijną atmosferką ;))
Pozdrawiam.

[Messalin_Nagietka]

a już myślałem, że to o RAUDACH - basniach litewskich
a ja napisałem kiedy ś taki krótki skrótowy wierszyk

przez żołądek do serca
mówi ludożerca

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Oj, tak, prawdziwy ten wiersz, niestety. Szczególnie prawdziwy w naszym kraju...

[Sylwester_Lasota]

no, to się jadu tutaj trochę wylało... pozdrawiam.

[Zofia Honey]

Miałam ostatnio okazję być na takiej imprezie - i przypomnialam sobie Twój wiersz, wrażenia podobne.

pozdrawiam ciepło

[jacek_sojan]

dziękuję wszystkim za czytanie i podzielenie się uwagami o lekturze; pozdrawiam! J>S