Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wymienić bakterie - to całować się :D
całkiem nie wypada z kontekstu wiersza :)

a wiersz bardzo bardzo, dobrze się czyta, głęboko i na długa zapada :)
pozdrawiam
Opublikowano

Stasiu, oczywiście, że i ja na tak! Podoba mi się Twoje połączenie liryzmu z subtelnym humorem. Rzadko teraz zdarza się takie poczucie humoru, na ogół dowcipy krążą grubą nicią szyte, toporne, ciężkie, wulgarne, nawet często chamskie - to ludzi bawi teraz, i to także w tzw. kulturze - w teatrze, kabarecie, filmie, piosence. Dobrze, że nie u Ciebie - za to wielki, wielki plus!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wymienić bakterie - to całować się :D
całkiem nie wypada z kontekstu wiersza :)

a wiersz bardzo bardzo, dobrze się czyta, głęboko i na długa zapada :)
pozdrawiam
bakterie, jak najbardziej, pasują do otoczenia, jednak baterie, to już wyuzdanie (niech będzie - technologiczne ;)). osobiście do tego ogródka bym ich nie aplikował. jednak niczego nawet nie sugeruję. napisałem tylko, że zamysł Autorki nie jest dla mnie zupełnie klarowny. pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przecież liście to baterie słoneczne!

http://archiwum.wiz.pl/1997/97072000.asp


Pozdrawiam.
oczywiście emitują światło zielone, co regeneruje siły, poczucie humoru i rożne takie tam...... na podst, zbudowano lampę bioptron
Sokratesie, coraz bardziej podziwiam twoją wiedzę i wyczucie, ukłon!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wymienić bakterie - to całować się :D
całkiem nie wypada z kontekstu wiersza :)

a wiersz bardzo bardzo, dobrze się czyta, głęboko i na długa zapada :)
pozdrawiam
Krzysztofie, właśnie o to chodziło i jeszcze więcej, miło że rozumiesz czytasz i śledzisz.
serdeczności
Opublikowano

pokłonię się cicho
czytam kolejny raz...ale jakoś nastroju brakowało do pisania szeptanego koniuszkami rzęs
masz w sobie delikatność bryzy porannej
i uśmiech stokrotek
masz w sobie ciepło dłoni bliskiej
i słowa inne od innych

i za to wszystko ... dziękuję

pozdrawiam
seweryna

  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Ewelina może to lepiej że nic nie przecina , taki kosynierski romantyzm to nie super
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... fakt... tak właśnie bywa... :)    
    • ... a gdyby gdyby się rozglądnąć  spojrzeć poza … zrobić dla siebie  to co zatopione w niemożności    kochać świat mimo...   może życie smakowałoby jak kasza manna  z sokiem malinowym zrobiona przez mamę    może może warto  … nie zapominajmy o sobie    11.2025 andrew  Sobota, już weekend   
    • @KOBIETA Mądrość mędrca jest cieżkością ksiąg, mądrość ideologa jest mądrością tez, mądrość księdza jest mądrością sumienia, mądrość związkowa to mądrość bycia w razem i wspierania się w przede wszystkim trudach, a mądrość poety / poetki to mądrość lekkości, rokoka, baroku, stylu, słów i wyrażeń i tym podobne. Tak bym to generalnie widział :))  @KOBIETA Mądrością może być to, aby cechom swojego charakteru i swojej mądrości odpowiednio wybrać właściwą rolę. To tak jak Maria Antonina Aystryjaczka powinna zostać aktorką, a nie Królową, a Jerzy Waldorff wielkim politykiem światowej sławy, choć on akurat dobrze wybrał swoją rolę. 
    • Czy potrafisz tak się zapomnieć, by dzień zostawić za plecami, by godziny nie uwierały, w ciszę zaplątać się czasami?   Wsiąść do pociągu bez bagażu i w szybie odbić swoje myśli, które rozpłyną się w pejzażu miasteczek, pól i sadów wiśni.   Potem wysiąść w miejscu nieznanym, gdzie nie pamięta się imienia, a drogowskazy pchają prosto w stronę miękkiego nieistnienia.   Tasiemką drogi związać kroki, by nie kusiły do powrotu, w miejsca za ciasne przez nasze myśli i dni z bezsensem tkwiące w roku.   Dogonić siebie za zakrętem, swoim widokiem się ucieszyć, ruszyć pod rękę w dalszą drogę i w zapomnieniu lekko zgrzeszyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...