Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

możesz iść - niczego nie ocalimy
krzewy zarosły drogi na przekór
kamieniom co miały nie pozwolić
na samowolę i dodatkowy gąszcz

przejścia na razie nie ma
brakuje nadziei na prześwit
my musimy tylko patrzeć pod stopy
by ich nie zranić przed czasem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a wiesz bo ten PL to podszyte ja i mnie nawiedzają
takie myśli - między nami bardzo ok wciąż nowe wyzwania:)
Miło,że wpadłaś:)
Powodzenia w remontowaniu zdrowia:)))
Opublikowano

Bardzo mi się podoba. Wiersz ma siłę wyrazu... i nie mogłem się oprzeć, dlatego
o wyrozumiałość proszę. Pozdrawiam.

możesz iść - niczego nie ocalimy
krzewy zarosły drogi na przekór
kamieniom
przejścia na razie nie ma
brakuje nadziei na prześwit
dla stóp
musimy patrzeć by ich nie zranić
przed czasem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Kobieta w wielu przypadkach przewrotną bywa - mówi
"nie" a myśli 'tak''.Troszeczkę chciałam to pokazać;
na ile się udało to czyttelnik osądzi:)))
Dziękuję dserdecznie za zagląd i pozdrawiam ciepło:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ostatnio, na pytanie „skąd we mnie tyle energii?”, odpowiedziałem, że biorę ją ze świata ludzko-fikcyjno-energetycznego. Od tamtej pory go szukam, lecz znajduję go raczej w kawie o zbyt późnych porach. Tekst, który napisałem, też może być dla niektórych fikcją, lecz dla mnie to trochę tego świata ludzkiego, pomieszanego z przerwą na wyczyszczenie mojego błędu związanego z czajnikiem, co tę kawę miał zrobić, lecz nalałem za dużo wody.   I te perony, co już nie są fikcją, chyba to jednak rozkazy ambicji, bo co mi z tego, że jestem w Gdańsku, tylko dlatego, że nie jestem wyższy. O, jednak rosnę — wszyscy są w szoku, imię nazwisko — urósł choć trochę. Trzy centymetry bez żadnych prochów, co zrobić dalej, otwarty notes.
    • @wierszykiDziękuję za opinię, masz poczucie humoru. Mam nadzieję, że moja inteligencja (chyba trochę jej mam) nie jest sztuczna i nie piszę o naszej/waszej przyszłości. Szczerze mówiąc, to wcale nie myślałam o piosence Kory - oczywiście ta fraza była w głowie i pewnie ją nieświadomie użyłam.  Wiersz jest dedykowany i osobisty.  @RomaBardzo dziękuję! Napisałam go na rocznicę naszego ślubu. :)
    • @Berenika97 przepiękne wyznanie, szczere, pełne wdzięczności, pokazujące jak wiele On dla Ciebie znaczy. Nie chcę go komentować, chcę tylko napisać, że warto mieć osobę, dla której można takie wiersze pisać. I warto mieć osobę, która tak nas widzi. Widać, że macie go dużo, ale życzę jeszcze więcej: szczęścia :)
    • @Berenika97 dzięki za to jak podchodzisz do tej mojej "poezji", to naprawdę dużo dla mnie znaczy :) @Jacek_Suchowicz Jacku, Twoje wierszowane komentarze, to coś czego potrzebuję. Dziękuję :)
    • @Alicja_WysockaTak ładnie napisałaś, że mnie przekonałaś. :) @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję, pięknie piszesz!  @Alicja_WysockaChyba tytułu się nie edytuje, nie ma przy nim edytowania, tylko  zamknij/usuń. Muszę zostawic, aby nie narozrabiać. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...