Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak widzisz na naszych scenach pogasły światła
znają już nas lepiej. znają nas na wylot
widzieli wszystko w internecie. nagich
kompletnie pozbawionych skóry

tak zaczynamy tęsknić i kończy się tragedia
bo chcę żebyś odeszła jeszcze dalej. ten dystans
zabił wszystko co możnaby nazwać człowiekiem

teraz będziemy wrogami bo nie chcę cię uświadamiać
że zbyt duża ilość krwi w moim systemie jest jedynym
powodem dla którego znowu mógłbym ci się wpieprzyć w życie

ukraść dzieci. zabrać je i gwałcić
widzę to na każdym kroku. to przypływ połykający
wspomnienia które wydają się mieć większe znaczenie
dla mnie niż dla ciebie. to wasza własna inkwizycja
wieczna lekcja oduczania sumienia

tv casualty tv casualty a ja mam ochotę być
jeszcze gorszym niż jestem. chce widzieć łzy
przyzwyczaić się do nich

chcę poznać kolesia który zamienił wodę w wino
chcę żeby zamontował mi filtr na kranie. pozwolił uwierzyć
że nigdy nie będę takim jakiego by chciał

Opublikowano

porwać, ukryć i hodować


światła nie gasną same
tęsknotę i odchodzenie można zatrzymać, ale twój pl i tak sam nie wie, czego chce
pl potrafi zdystansować się (prawie) do wszystkiego, ale nie tym razem
pl w ostatnim wierszu udowodnił już jak bardzo jest człowiekiem, nic teraz tego nie zmieni,
pl już uświadomił, więc po co pitu pitu, że nie chce?
największym wrogiem pla jest on sam
że zbyt duża ilość krwi w moim sytemie jest jedynym
powodem dla którego znowu mógłbym ci sie wpieprzyć w życie ---> tzn, że pl pije, żeby się nie wpieprzać? tfu tfu
przeraża mnie samoświadomość pla, przez którą rozpada się jak stary robot, tylko po co? dlaczego udaje, ze jest inny niż jest? czy myśli, że skoro nie zmieni tego, co jest dookoła - lepiej będzie wtopić się w tłum i rzygac na chodniki?
chcę poznać kolesia który zamieniał wode w wino
chcę żeby zamontował mi filtr na kranie. ---> interpretacje tego pozostawię bez komentarza, Bartek

kawał zajebistego wiersza, ale wolałabym go nie czytać

Opublikowano

pl ma nierówno pod sufitem to już wszyscy wiemy. a ty dobrze wiesz że duza czesc tych tekstów to pewne odreagowanie i własnie ten dystans. wiesz, czasem trzeba upaść zeby coś doceniać, a czasem am sie wrażenie że dobro oszukuje bardziej niż ta zła strona.

"że zbyt duża ilość krwi w moim sytemie jest jedynym
powodem dla którego znowu mógłbym ci sie wpieprzyć w życie ---> tzn, że pl pije, żeby się nie wpieprzać? tfu tfu"

nie, to znaczy ze jakby tej krwi było mniej nie byłoby już szansy komuś się wpieprzyć. ale to akurat jest kwestia troski - tylko napisanej w mój chorobliwie agresywny sposób

Opublikowano

twój pl powinien zatroszczyć się bardziej o samego siebie
inni sobie poradzą, on wie przecież jak

a czasem ma sie wrażenie że dobro oszukuje bardziej niż ta zła strona. -- bo dobro jest ukryte, chytre, trzeba je znaleźć, a zło wywala się na powierzchnię i dlatego jest bardziej widoczne, jawne i szczere, podobno, ale nie dam sobie za to reki uciąć, wiesz

a teraz uroczyście upuśćmy plom krwi

Opublikowano

mój pl sie o siebie troszczy własnie tym zdystansowaniem. zresztą to też jakaś forma tego jak pisałem jako kobieta - teraz jako 'poniekąd' skurwysyn. z empati, wczuwania sie i zobaczenia jak to jest. zainteresowania i urozmaicenia. zreszta w życiu zawsze są pewne okresy. kiedyś ktoś zabrał mi cząstke ukochanej nienawiści [w tym miejscu tego kogos pozdrawiam :)] a teraz ją w sobie spowrotem odnajduje. dobro i zło można sobie selekcjonować a nie stawać po którejś stronie.

Opublikowano

dzięki za powyższe objaśnienia, dużo daŁy.
może to zabrzmi gŁupio, ale nie wiem co napisać.
wiersz nadwyraz czytelny, na dobrym poziomie.
Olesia powiedziaŁa już wszystko. ja tylko pogratuluję

pozdrawiam autora i peela - Espena :)

Opublikowano

wiem wszystko. tego nie można było napisać inaczej.
napisałeś tak,że nic więcej nie potrzeba.
chcę poznać kolesia który zamienił wodę w wino
przypominam Ci, że i tak czułbyś nad nim wyższość -
- tak dla zasady :) chyba, że byłby kobietą :)

(wybacz: nie da się dzisiaj ze mną poważnie)
ale powtórzę raz jeszcze:
zajebisty

pozdr. a

Opublikowano

zaglądam już któryś raz z kolei i niestety za każdym razem odnoszę identyczne
wrażenie- Agnes wszystko już powiedziała czyli. a szkoda,bo w zasadzie nie ma
co się chwalić własną interpretacją, kiedy ta nie odbiega od tej Agnes :( niemniej
jednak utwór bardzo mi się podoba. np. za taki fragment notabene moim zdaniem
genialny :

'ten dystans
zabił wszystko co możnaby nazwać człowiekiem
'

no i świetna pointa. wszystko się kumuluje i wychodzi bardzo dobry, mocny utwór.

serdecznie pozdrawiam.

Opublikowano

ale żenada;
są tacy co piszą, że te bazgroły są dobre literacko - no nie, to żałosne - ludzie opamiętajcie się, bo przecież nie pisujecie tutaj sobie, żeby popierać się wzajemnie poprzez wygłaszanie głupot - ten utworek jest dramatyczną szmirą !

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



słuchaj mendo. nie masz zadnego autorytetu zeby twoje słowa brać do siebie. co więcej czytając twoje komentarze z których ileś tam można wywnioskować o twoich predyspozycjach życiowych twoja krytyka staje się śmieszna.

inaczej: bardzo sie ciesze że ci sie nie podoba.
Opublikowano

tera lub też kiedy indziej,
a tu mnie lekko oszołomiłeś, bo od kiedy to, i według jakiego rozumowania warto przyjmować do siebie tylko słowa autorytetów, inne odrzucając jako bez wartości,
to jest ciekawe spostrzeżenie o postrzeganiu rzeczywistości przez ludzi, bo wyobraxmy sobie taką oto sytuację, że jakiś młody człowiek zajmujący się amatorsko wszechświatem odkrywa szybko zbliżającą się do ziemi planetoide której nie zaobserwowały żadne "autorytety" astronomiczne,
ludzkość podejmuje kroki przeciwdziałające globalnej katastrofie, a ty?
ty, tera, siedzisz gdzieś na chodniku albo leżysz na kanapie i masz to wszystko w nosie, smiejąc się z głupiej ludzkości, że jakiś człowieczek bez autorytetu opętał ją żądzą uratowania życia na naszej planecie,
ale gdybyś kogoś bardzo kochał, tak bardzo, że chciałbyś aby ten ktoś żył, to czy byś nie zmienił swojej oceny sytuacji w kwesti autorytetu ?
nie bądź chłopcze bufonem ani nie uciekaj w megalomanię, życie jest bogatsze w różne jego barwy niż ci się teraz wydaje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W pewnym niewidzialnym królestwie, gdzie każdy mógł zobaczyć tylko siebie, niewidzialny król postanowił wydać za mąż swoją niewidzialną córkę. Zorganizował bal, na którym niewidzialna księżniczka miała wybrać swojego przyszłego męża. Księżniczka była niewidzialnie brzydka, ale nikt o tym nie wiedział, ponieważ była niewidzialna. Z całego królestwa i z poza jego niewidzialnej granicy, na bal przybywali niewidzialni książęta. Ponieważ córka króla, nie chciała wychodzić za mąż, powiedziała ojcu, że wybierze tego kandydata, który ją zobaczy, a było to niemożliwe, ponieważ wszyscy byli niewidzialni i widzieli tylko siebie. Pierwszy kandydat zawołał na balu — Księżniczko, gdzie jesteś? — Tutaj kawalerze, powiedz jak wyglądam? — Jesteś piękną blondynką, o długich prostych włosach(...). Masz szafirowe oczy, blade policzki, smukłe ciało(...). Książę opisywał wygląd, najpiękniejszymi słowami jakie tylko przyszły mu na myśl , jednak nawet w najmniejszym stopniu, nie zgadzało się to z wyglądem księżniczki. — Przykro mi kawalerze, ale nie masz racji, szukaj dalej swojej księżniczki. Następny mężczyzna, zawołał — Księżniczko, gdzie jesteś? — Tutaj kawalerze, powiedz jak wyglądam? Dało się usłyszeć kolejny wyidealizowany opis, na który młoda kobieta odpowiedziała – Przykro mi kawalerze, ale nie masz racji, szukaj dalej swojej księżniczki. I tak kolejni kandydaci próbowali odgadnąć wygląd księżniczki opisując ją słowami swojego synonimu piękna. Wszyscy dostawiali tą samą odpowiedź — Przykro mi kawalerze, ale nie masz racji, szukaj dalej swojej księżniczki. Aż w końcu pojawił się książę, który tak jak księżniczka nie chciał brać ślubu, ale namawiał go do tego ojciec. Do tego był nie w humorze i zawołał — Paskudo, gdzie jesteś? Przez chwilę zapanowała kompletna cisza, którą przerwała odpowiedź — Tutaj... panie... powiedz... jak.... wyglądam? Książę nie przebierał w słowach i opisał księżniczkę najpaskudniejszymi słowami jakie tylko można było sobie wyobrazić, pomyślał, że dzięki temu nie będzie miał najmniejszych szans u księżniczki. Zanim kobieta zdążyła odpowiedzieć, zadrżało, zaszumiało, zaświeciło, wszyscy stali się widzialni i nagle oniemieli. Okazało się ,że każdy był brzydszy od każdego i nie było tam nikogo, którego można było nazwać nawet trochę ładnym, chociaż sami siebie widzieli się jako piękne osoby. Tak została zdjęta klątwa niewidzialności, rzucona przez czarownicę, która przybyła kiedyś na zamek, a wszyscy szydzili z jej brzydoty. Księżniczka zobaczyła księcia, a on spojrzał na nią, oboje uśmiechnęli się krzywo. Widzialny już, brzydki król, zgodnie ze słowami swojej córki oznajmił: — Droga córko, ten o to kawaler bezbłędnie opisał twój wygląd, dlatego, też zostanie twoim mężem. Księżniczka nie protestowała, książę nie miał wyboru i musiał się ożenić, chociaż niechętnie. Ślub odbył się jakiś czas później, wszyscy goście z niesmakiem patrzyli na brzydotę innych, a nawet z niej szydzili. Na uroczystości była również czarownica, która wmieszała się w tłum, ona najgłośniej składała życzenia — Niech żyje para młoda! Z czasem między tymi dwojga, pojawiło się uczucie, zaakceptowali swoją brzydotę i uznali nawet, że są dla siebie piękni. I tak została zdjęta kolejna klątwa wiedźmy — klątwa brzydoty. Przystojny książę i piękna księżniczka, żyli dalej długo i szczęśliwie. Miłość nie szydzi z brzydoty, a nawet nie zna takiego słowa. W jej oczach wszystko jej piękne. Kochaj każdego sercem, nie oczami i pamiętaj o czarownicy, która potrafi rzucać klątwy.
    • @huzarc   dziękuję za ciekawy komentarz !!! pozdrawiam.   @lena2_ tak to już nasz świat poukładany jest.   dziękuję:) cieplutkie pozdrowienia:)     @violetta   dziękuję za śliczny wiersz :) @viola arvensis Violu. przepraszam za łzy :)   dziękuję za Twoje piękne słowa :)   dziękuję, że jesteś :)   @iwonaroma   faktycznie za dużo - dopiero teraz zdałem sobie z tego sprawę !!!   na przyszłość - będę uważał !   dziękuję i ukłony załączam :)   @Robert Witold Gorzkowski   Robert.   jeszcze nigdy nie dostałem tak emocjonalnie pięknego komentarza.   brak mi słów, więc tylko z szacunku  podziękuje !!!     @KOBIETA Dominiko. jesiennie na świecie i jesiennie w duszy mojej młodej :)   dziękuję:)  
    • @Annna2 a ja inspiracji:)
    • Nasze ciała zwłaszcza ramiona splotły się niczym Baobab.   Zetknęły się również dusze.   Nad wiecznym drzewem leciał anioł. Konary zahaczały niebo.            
    • kiedy zwolnić przykucnąć przyjrzeć się dokładniej temu co nas otacza nie gonić od rana po wieczór dać nacieszyć się zmysłom odpocząć odsapnąć nie dajmy się zwariować życiu przecież mamy tylko jedno jedno jedyne nam dane żyjmy pełnią księżyca zaćmieniem słońca kochajmy nie tylko siebie kochajmy też innych a będziemy szczęśliwsi gdy dojdziemy do końca  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...