Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Entliczek pentliczek,
czerwony stoliczek.
Pod nim, ze strzykawką,
ktoś bawi się w życie.

Entliczek pentliczek.
Wystarczy ukłucie,
a kwiatki bławatki
wykwitną na bucie.

Entliczek pentliczek.
Popchnij tylko tłoczek
i będziesz miał skrzydła.
I własny obłoczek.

Entliczek pentliczek
Bunt przeciw mamusi?
Wystarczy się ukłuć.
Wystarczy nadusić.

Marzenia Ci zbladły
w szarości narzucie?
Entliczek pentliczek
Wystarczy ukłucie

Wystarczy ukłucie... i marzeń promile
już mkną przez krwioobieg ku głowie przez szyję
i już jesteś anioł i skrzydła trzepoczą
i krew masz z powietrza a z tęczy osocze
i w oczach masz jasność i idziesz przez tunel
ze światła masz lancę przed tobą postument
a na nim Bóg Syn Duch i święte stworzenie
a Bóg ma strzykawkę i jest dziękczynienie
i są wszyscy święci i w boku jest rana
i Michał Archanioł co zwalcza szatana
i Szymon od słupa i drży twoje ciało
i calor i dolor i się dokonało
i Hiob który szepcze wciąż Hera O Hera
i szatan i Otchłań i anioł
umiera.

Entliczek pentliczek,
czerwony stoliczek.
Nad stoliczkiem sznurek.
Ze sznureczka stryczek.

Na sznureczku zawisł,
kolejny marzyciel.
Rosyjska ruletka...
Entliczek pentliczek.

[IX 2003]

Opublikowano

Ludzie...nie śpijcie. Dlaczego , gapy , od czasu opublikowania, a mineły już ze 4 godziny, nikt tego wiersza jakąś opinią nie okrasił???
Gratuluję i pomysłu i realizacji. Wyśmienity warsztat pisarski aż oniesmiela. Świetne operowanie rytmem wiersza nasuwa wręcz analogie do uznanych mistrzów pióra.
Serdecznie pozdrawiam : Karol

Opublikowano

Mogę powiedzieć tyle, że nieźle się ubawiłem. Zabawa rytmem dobra ( w środkowej części włączyła mi się "Lokomotywa", czyżby celowy zabieg autora?).
"ze światła masz lancę przed tobą postument
a na nim Bóg Syn Duch i święte stworzenie
a Bóg ma strzykawkę i jest dziękczynienie
i są wszyscy święci i w boku jest rana
i Michał Archanioł co zwalcza szatana
i Szymon od słupa i drży twoje ciało
i calor i dolor i się dokonało
i Hiob który szepcze wciąż Hera O Hera
i szatan i Otchłań i anioł
umiera."
To jest rewelacja

Opublikowano

Wiersz dla mnie jest genialny. Bardzo mi się podoba, bo chociaż utrzymany jest w konwencji dziecięcej rymwanki, jednak mówi o prawdzie świata dorosłych. Wspaniałe rymy i niesamowita konstrukcja. Po prostu - mistrzowski tekst.
Mnie dwie ostatnie zwrotki się podobają, chociaż przedostatnia jest według mnie niekonieczna. Ostatnia natomiast jest (moim skromnym zdaniem) niezbędna dla właściwego i wspaniałego zakończenia wiersza. Ostatnia - najlepsza!!!
Pozdrawiam i gratuluję, Entliczek pentliczek (...) bęc :]

Opublikowano

Nie wiem czym niektorzy sie ubawili, ale dla mnie tu sie nie ma z czego smiac..

Wiersz jest poprostu swietny..Niesamowicie polaczyl pan ta powage sytuacji z banalnoscia wierszyka..Cudo..
Opublikowano

to jest cos... kontrast miedzy forma, czyli dziecieca rymowanka, a brutalna trescia, mimo iz wersy maja po 6 sylab, to czasami sie rytm przy czytaniu zacinal u mnie, albo moze po prostu nie potrafie czytac... ogolnie podoba mi sie ten wiersz...

Opublikowano

Wiersz i w formie i w treści jest świetny, ale zgodzę się z jednym
z przedmówców, iż ostatnie dwie zwrotki niezbyt mi pasują, (sznurek do igły? , może się nie znam-osobistych doświadczń w tej materii nie mam, "złoty strzał" i rosyjska ruletka owszem)-ale to tylko moje subiektywne odczucia:)
serdecznie pozdrawiam
anka

Opublikowano

Karol: Dzięki za opinię. Ten pomysł, to mnie jakoś tak nagle naszedł i - co najdziwniejsze - przybrał od razu gotową formę. Wystarczyło usiąść i spisać. A co do tego warsztatu - to i dziecko gwoźdia wbiło, gdy pół roku to ćwiczyło... :)

p. Tommy Jantarek: Hmmm... Szczerze mówiąc chciałem przestraszyć, nie zabawić... Owszem, w drugiej części utworu chodziło mi o oddanie pędu - ale miało to ukazać niepokój, a nie jakiś sympatyczny pęd... Jeżeli wiersz miast siać niepokój bawi - to po prostu minąłem się z celem :|
A skojarzenie z "Lokomotywą", niestety, nie jest do końca prawdziwe... W chwili pisania nie kojarzyłem nawet, że "Entliczek pentliczek" to wiersz Tuwima. Rażące braki, przyznaję :)

p. Mirosław Serocki: Zakończenie wiersza na "umiera" wydałoby mi się takie rozpaczliwe jakieś... Może i mocne, ale jakieś takie mało subtelne... No i wiersz byłby, w moim odczuciu, taki niedomknięty. A teraz mam uczucie, że jest w nim wszystko, co być powinno :)

Beata_Silver, Dorma: Po prostu - dziękuję :) Takie komentarze sprawiają, że chce się pisac coś więcej niż wierszyki urodzinowe :)

Indian_Summer: Jeżeli chodzi o rytm - nie dam głowy :) Ja to piszę tak dośc instynktownie - a instynkt nie Pan Bóg, mylić się może :) Mi wydaje się być w porządku - ale do szkoły muzycznej nei chodzę, więc obiecać nie mogę.

Anna Maria: Stryczek nie jest tu symbolem - stryczek to tutaj stryczek. Bo bohater umiera niejako dwa razy - najpierw tak duchowo, w czasie narkotycznej wizji, a potem powtórnie, cieleśnie - przez samobójstwo. Taka przynajmniej jest autorska interpretacja - co nie znaczy, że jest ona najlepszą z możliwych. Wręcz preciwnie - czasem dochodzę do wniosku, że Czytelnicy lepiej radzą sobie z odczytaniem moich myśli, niż ja sobie z tym radzę... Dziwne jestem zwierzę :)

p. Marcin Jagodziński: Głupio prosić - ale poproszę. O argumentację. Cóż tu jest głupiego?

Pozdrawiam wszystkich i wszystkim za komentarze dziękuję :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To nie Pan się minął z celem, to życie. Już wyjaśniam. Urodziłem się i wychowałem w Zgorzelcu, notabene swego czasu stolicy narkomani na Dolnym Śląsku. Z widokiem narkomanów i strzykawek oswoiłem się już w wieku 6 lat (na klatkach schodowych wchodząc po schodach nie dotykało się poręczy, tak były zakrwawione). Więc proszę wybaczyć, ale takie widoki mnie nie przerażają tylko bawią (na przykład rozpacz 10 lat temu we Wrocławiu wobec rozszerzającej się narkomanii w szkołach, gdy ja ryczałem ze śmiechu że u nich to DOPIERO teraz się obudzili) i nie wzbudzają sensacji, to nie Pana wina.
Z pozdrowieniami i przeprosinami, jeśli to Pana zadowoli
Tommy
Opublikowano

Bo to, panie Marcinie, ani do śmiechu, ani do płaczu... To po prostu ku przestrodze. I tyle.
Może po prostu nie wyszło?
A na mniej poważne tematy piszę mniej poważnie. I wtedy jest kabaret.

Pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 09-04-2004 01:00.[/sub]

Opublikowano

Dopiero teraz przeczytałem. Do kliknięcia skłonił mnie twój nick, który zawsze obiecuje solidną robotę i świeżość poezji. Bez względu na tematykę.
Jest to bardzo dobry wiersz, broni się sam. A pan M.J. ma takie dni (bez urazy), kiedy komukolwiek musi "pirdu-pierdu". Nie pierwszy raz i nie ostatni. I tak go lubię.
Świątecznie pozdrawiam obydwu panów.

Opublikowano

Pan widzę wychodzi z założenia, że heroinistę może w ogóle coś wystraszyć. Ja w przestrach amatorów najsilniejszej z używek nie wierzę, więc takich ambicji nie mam.

Wiersz póki co przestraszył kilka osób na fecie. To lepiej, niż się spodziewałem - ale to i tak nie jest argument. Więc dyskusję o ewentualny powierszowych koszmarach proponuję zakończyć. Bo ani Pan, ani ja niczego nie jesteśmy w stanie udowodnić.

Tym niemniej zachęcam do komentowania innych moich rymowanek

Pozdrawiam serdecznie
UnionJack

  • 8 miesięcy temu...
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zatem prawde powiedziawszy pytanie moge sobie przypomnieć teraz tylko jedno:

i calor i dolor i się dokonało

co to ma znaczyć, bo moj zasób słó + umiejętności wyszukiwania w sieci to zbyt niewiele, by tą zagadkę rozwiązać:)? pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   Bardzo dziękuję!  W takim razie zmieniam front atmosferyczny na radosny i liryczny! Więc ogrzewam każde słowo, by zrobiło się… domowo.  Pozdrawiam. :)))
    • @skarpetawsosie Ponieważ motyw 'danse macabre' przewija się przez historię literatury od średniowiecza, ciężko jest go unieść tak, aby nie popaść w zbyt głębokie koleiny, które już setki innych twórców wyryli w dziejach poezji. Ale jest u Ciebie ciekawe odwrócenie ról, gdzie to peelka sama zaprasza do tańca śmierć, zafascynowana nimbem, jaki jej towarzyszy. Może to w ogóle oznaczać zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością, gdy śmierć wydaje się z początku kuszącą perspektywą lecz w ostatecznym rozrachunku peelka odkrywa jej dramatyzm i rozumie, że ostateczne rozwiązania oznaczają przekreślenie jej szans, marzeń, nadziei, możliwości. Poznanie natury śmierci przeraża, w związku z czym utwór brzmi jak ostrzeżenie przed iluzją, że jest w niej jakiś ukryty urok.   Jednocześnie z punktu widzenia poetyckiego, dużo tu jeszcze jest do przepracowania. Skupiłabym się bardziej na rzeczach konkretnych - na tym, co można zobaczyć, dotknąć, poczuć, usłyszeć. Wszelkie westchnienia, uczucia oddania są tu niepotrzebne.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kaganiec raczej można zrzucić, a spuścić się ze smyczy, z łańcucha, z uwięzi, itd. Ta fraza źle brzmi stylistycznie.     To nie pasuje do pozostałych wersów, gdzie przecież chcesz pokazać pierwotną fascynację, więc trzymaj się tego. Pomijając konsekwencję logiczną (a raczej jej brak) - brzmi to ciężko, tak jakby wiersz na siłę chciał czytelnikowi wcisnąć własną treść.     Tu coś nie gra składniowo. Dla mnie fraza nieprzemyślana i źle zbudowana.     Te dwa wersy psują końcówkę, swoją dosłownością. To kolejne fragmenty, gdzie wiersz odbiera odbiorcy możliwość odczucia swoich własnych emocji w odniesieniu do tego, co czyta, a przecież chodzi o to, aby pojawiła się jakaś empatia.   Bardzo dobrym, mocnym  punktem jest za to:     Warto na tym wersie oprzeć puentę; jest w nim potencjał zarówno dla piszącego, żeby coś powiedzieć nie wprost, jak i dla czytelnika, żeby zastanowić się nad głębszym znaczeniem tych słów.
    • Okruszki szeptów porozsypywane przez wiatr tulę w dłoni wirują jak jesienne liście skroplone smakiem milczącej  tęsknoty   za horyzontem zapętlony taniec mew kołysze wspomnienia  wzburzonymi falami i twoje imię wołane przez dogasające w słońcu echo

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @rockthewriter   Zastanawiający wiersz …pełen kontrastów…   podoba mi się i …nie podoba ;)  tak naprawdę bardzo mi się podoba :) 
    • @bazyl_prost sam też nie znoszę pasów szczekających na wiatr. Ale przecież taka ich natura. Chcą nas chronić.@KOBIETA mnie też.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...