Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bez tytułu VI


jasiu zły

Rekomendowane odpowiedzi

przez sześć lat
można zajść daleko
na przykład do punktu wyjścia

albo miasta gdzie górują kominy
jak ręce do Boga który utknął
gdzieś w kolejce do mięsnego
w poprzednim stuleciu

ucząc się na własnych błędach
udało mi się zdać maturę
i nawet kilka razy zakochać
wciąż niegramatycznie
choć wiem że a
nie idzie w parze z między

nachalnie nasuwa się wniosek
że wraz z upływem lat ubywa wymówek
a ludzie po prostu zdarzają się przez życie
(czasem przychodzi im się jeszcze zderzyć)
by w końcu i tak
umrzeć prawdopodobnie
na jakąś puentę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zajrzałam zaraz do twego dorobku.Wszystko u Ciebie warte jest przeczytania!Cieszę się,bo ten jeden wiersz byłby mi za mało.
Tak,z upływem lat ubywa wymówek.Ubywa i ludzi którzy mogą rozmawiać nazywając numery wspólnych point ,dotąd nie - śmiertelnych.
Nauczyć się następstw właściwch między A -i nie A,w obie strony okręgu.
ja SŁUCHAM..Podpowiadaj..proszę..
Serdeczności L.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Puenty sa szkodliwe jak cholera. Czasem się juz zderzymy jest fajnie, elegancko ii....iii nagle wyskoczy jakaś puenta. Rozmarzamy się, rzucamy wszystko i zawieramy z nią pakt "Serdeczne Porozumienie", które mąci dzis wodę w beczce , bo chce naprawić jutro. Mądre to takie. Pozdrawiam Janie:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • się przesiadając ze stada jełopów — masz dyngsa? gwiazdkę zabieram ze sobą niepotrzebność jak totem — test ciążowy zapewne ostatni: jutro ci powiem   puściła się w murze cukrowa róża cieszę: odżyła cukrowej róży ciepło się zmieszcza: brzuch nietoperza prawie na dotyk sunie zatorze   zbyt szybko światła już zapalamy nie popędzamy skądś w przedwieczorze czas nakarmiony się nie układa gdy orły muszą krążyć nad Ziemią   nad morzem flauta zbyt daleko cukrowa róża wita nam schody nic nie przedłuży się choć to ten wieczór ominął góry lasy wody         * 2.  
    • @Somalija No, tak wyszło. :)
    • Naucz mnie boże swego języka i naucz modlitw, które zrozumiesz. Naucz mnie czerpać wnioski od życia. Tyle mnie naucz, bo potrzebuję. Jeśli się ojcem czujesz od wieków, jeśli swe dzieci uczysz z rozkoszą, jeśli masz patent na życie wieczne daj przykład z góry. Podziel się proszę. Bez abecadla, lekcji, przykładu, kręcę się wkoło jak satelita. Spadłeś, niestety, już z piedestału, za chmurą znikasz... Nie da się wtłoczyć pompą z ciśnieniem wiary co była, chociaż naiwna. Dorosłam boże, przerastam siebie i widzę więcej, choć nie powinnam.   Jak każde dziecko odczułam wielkość rodzica w formie, kształcie i treści. Im jestem starsza, pełna doświadczeń tym w świadomości mi się nie mieścisz.   Dorosłam boże, nie jestem mała, straciłam cnotę, wiarę, niewinność. Ale i Ciebie się bać przestałam. Masz jakiś pomysł na naszą przyszłość?    
    • Nadeszła wiosna, pojawiałem się na świecie Maleńki, wręcz niezauważany, dzielnie trzymałem się swojej gałęzi Gdy zrobiło się cieplej, mogłeś już mnie dostrzec Byłem otoczony moimi braćmi, razem chroniliśmy Cię przed słońcem Gdy spotkałeś się z nią po raz pierwszy, wtedy była ulewa, pomogłem Ci do niej podejść Walczyłem dzielnie, od rana do nocy z wiatrami Bałtyku , nie straszne były mi przeciwności Aż nadeszła jesień, czułem że mój czas się kończy Nie byłem już młody, jasno zielony, dojrzałem Ty podziwiałeś moje kolory Mieniły się pięknie, podziwialiście mnie razem Ja czułem się coraz gorzej, powoli umierałem Przegrałem tą ostatnią, decydującą walkę, pod listopadowym niebem Straciłem mych braci, pożegnałem gałęzie, pożegnałem Ciebie Tak jak kiedyś prosto powstałem, tak teraz tajemniczo uleciałem na wietrze Spocząłem pod drzewem, nie wiem czy pamiętasz mnie jeszcze Byłem Ci cichym przyjacielem, Ty będziesz mi najmilszym wspomnieniem
    • @MIROSŁAW C. A czasami po prostu nie wie, czy to on tylko oszalał, czy caly szalony świat jego pozostawił normalnym... i czy wtedy norma jest szaleństwem, gdy szaleństwo staje się normą? Zauważyłem, że im głębiej rozumie się miłość, tym trudniej zrozumieć co, i dlaczego to, ludzie z niej robią. Dziękuję za komentarz. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...