Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to trzeba zaiste być durniem
żeby elipsę traktować jako ujęcie wewnątrzzdaniowe
a równocześnie jako zasadę łączenia większych segmentów tekstu
trzeba być kompletnym debilem
żeby składnie uznać za narzędzie wyzwalające
a metaforę za kluczową figurę języka poetyckiego
i każdy matoł sięga
po koncepcje symbolistyczne
rozwijając poetyckie równoważniki

wiersz wolny
słowo wolne

nie dla idiotów

Opublikowano

tak tak tak

przypomniało mi się trochę tekstów "spełniających warunki"
włączyłem TV - obrady Sejmu IV RP to krynica mądrości
pewnie temu żem głupi wytrzymałem zaledwie 0,5 h
a potem wpatrując się tępo w lustro "załatwiłem" 0,5 l
jest dobrze - pomyślałem
jest elipsa

:):):):):):)


++++++++++++++++++

Opublikowano

na pewno nie spotkałem się jeszcze z takim tesktem
(w summie jeszcze bardzo krótko czytam poezje).
widać charakterystyczną dla Ciebie ironię.
chyba nie potrafisz nie ironizować.
pozdrawiam i ślę troszeczkę ++++++++

Opublikowano

nigdy ci nic nie komentowałem jak pamietam. twoje wiersze do mnei nie trafiają ze względu na inne pojecie liryki. ale jesteś świetnym odbiorcą, empatycznym. jesli rozumiesz to tak jak ja - jest to wiekszym pochlebstwem niz napisanie świetnego, dla kogoś wiersza

Opublikowano

Gasparze - a o poprawności, tylko trochę inaczej pojętej, chociaż i język też się w tym mieści naturalnie.

Pathe - a pewnie że tak, w jednym kotle-śmy wszyscy :)

Ewo - teraz po raz IV, poczekamy na V

Mr. Suicide - bardzo dobrze przeczytać takie słowa, bo chyba nic lepszego niż oryginalność artystę nie może spotkać :)

Messa - ja zawsze piszę - że trzeba. Duże cykle o miłości są nudne, w milionie takich obiegowych tematów (i słów) trzeba naprawdę super pisać, żeby coś wymyśle. Ja nie umiem.

Tera - a nie zgadzam się, mieliśmy przyjemność wspólnie się odczytywać. I też się zgadzam, że nasza liryka/wiersze krążą trochę po innych orbitach, ale przecież miejsca wystarczy. Jedyne zdanie, które nas różni, to to, że akurat Twoją poezje wysoko sobie cenię.

Dziękuje i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Witaj - znam ten ból - ale cudem z niego wyszedłem -                                                                                                 Pzdr.wieczorowo.
    • Kiedy odejdę, przez chwilę Me życie w muzyce będzie trwało, Jak wir piany w wodnym pyle, Gdy morze już falę zabrało. Na chwilę te noce i dnie W pieśni kruchej jak piana zapłoną, Żyjąc w świetle, nim staną się Nicością, na dom im przeznaczoną.   I Sara (1920): A little while when I am gone My life will live in music after me, As spun foam lifted and borne on After the wave is lost in the full sea. A while these nights and days will burn In song with the bright frailty of foam, Living in light before they turn Back to the nothingness that is their home.
    • Zejście w dół. Spadam. Na łeb, na szyję. Sypię się, przepadam. Żyję. Bum bum,  w głowie ruch w dole szum. Nie inaczej. To co widzę na dnie tego nie odzobaczę. Trwa niemy bal. Cel - pal! Strachy patrzą  z boku.  Potwory wyłażą  z wnętrza. Dotrzymują kroku. Kręcę się wiję w amoku. Ogień liże zachłannie.  Strach kąsa szyję. Trochę płaczę.  Wyję! W koszulce, na boso zalana rosą łez. Osusz mnie, przytul. Weź!  A ty szczujesz mną psy. Jestem wściekła. Ty-zły. Serce jak bęben,   tłucze i wali. Piekło się pali. Nikt nie ocali. mnie. Zostaje trwogą. Diabły ze śmiechu  pękają, nie mogą. Tańcz! wrzeszczą.  Kołysz biodrami! Nie przestawaj!  Szalej do dna! Płoń!  Duszę dawaj! Więc tańczę, stopy zdzieram. Upadam, wstaję. Umieram. Wyciągnij rękę lub stratuj! Wybacz mi! Zostaw! Uratuj! Jeszcze sekunda, moment. Przestanę istnieć nim spłonę. Chyba pojawił się  żal. Kończy się bal. Powstaję, odpalam szluga. Noc lepka, jak krwista struga. Wejdź w moje posiadanie. Zatańcz  upiorny taniec. Zagin w moich objęciach. Diabła pragnę, nie księcia!   I cisza. I nagły wrzask. Spocone ciało. Już brzask. To sen więc czemu płaczę? Nic nie mam. I nic nie znaczę.   Zahaczam o ciebie myślami. Popioły pomiędzy  nami. Ja cela a ty skazaniec.   Zatańczysz ze mną upiorny taniec?      inspiracja @Migrena "Upiorny Twist w piwnicy"     Dziekuję za inspiracje!                         
    • Witaj - ciekawie piszesz -                                                       Pzdr.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...