Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bardzo rozwrażliwiony
siedzę nad cymbałkami artefaktów zgromadzonych
i wnad każdym dźwiękiem
przeżywam emocje
spaniałe
nad każdym dżwiękiem
wydobytym z życia zamknietego w ich materiach
płacze obojętnie

uniosłem żaluzje
jak wstałem
2 po południu
dla wszystkich
w oknie,umyłem się,i przebrałem sie schludnie
i elegancko
przyjme gości
przyjme gościa
jestem
dostępny

zasrane
zapraszam łagodnom muzykom gości
śmieci wyniesione na klatke
znikły
nie poce sie wczorajszom vodkom
umyłem usta po wczorajszej vódce
umyłem usta po śniadaniu
umyłem usta
ogarnełem brwi
zgoliłem włosy na karku

zapaliłem świerzego papierosa bez poczeby
w poczebie wymienienia powiecza papierosów
palonych
bez potrzeby
wczorajszej historii

zapaliłem towarzyskiego papierosa bez filozofii
w kuchni na stołku
bo jestem wolny tu
jak na wyspie
4 nóg ku podłodze
oddalonego kranu z chromowanom wodom
lodówkom,oparciem
obietnicy wyjścia w morze
mięs,żywych i mięs martwych


programy rozrywkowe
wieczorne
nie powstrzymały końca tej historii
nie powstrzymała vodka
nie powstrzymał mój pies
pochylony nademną
z prawdziwym współczuciem
skierowanym domnie
ale ze wspolnym nam celem
uwolnienia go z uporu hęci czucia
czegoś czego niepotrafi czuć

podaj mi swój numer telofonu
podaj mi swoje cv
i linka do zeznania podatkowego
oraz teczkę
przeczytam..

lubicie słuchać takich opowieści
staarryh samotnych panów z klasą?
młodych osamotnionych dziwaków?
wszyscy lubiom
słuchać takich opowieści
ja zawsze lubie kończyć poezjom
opowieść
takom

najpierw siedział pochylony,z schnących ubrań na kaloryferze
doszły do niego zapachy
płynu do płukania ubrań
lorean
lorean
lorean!
lorean!!
lub ogrzanych odpadających mozaik farb

cód
ocknoł sie,ratunek,jak zwykle nie spodziewany,przyszedł
z nie spodziewanej strony
a przecież przewidywalnej
strony
zapach
smak
rześkie powietrze z otwartego okna
życie
radość
lub bliskość śmierci

wyzwolenie

Opublikowano

Witaj Muhomorniczy ;)). Trochę się gubię... i chociaż podobnie jak Ty (- tak mi się wydaje) wprost organicznie nie cierpię nowej gramatyki, rozpowszechnianej bez wstydu i zażenowania przez tzw. elyty - to coś mi tu nie gra. Przeczytałem do końca (choć dłuuugie niemiłosiernie było) i nasuwa mi się taka myśl paskudna. Czy metoda, jaką zastosowałeś przy tworzeniu swojego dzieła nie jest czasem wybiegiem, w celu ukrycia własnych niedoskonałości językowych. Dlatego m.in. czytałem do końca - szukając momentu, w którym okaże się, że zabieg ów jest celowy. No i... nie doczekałem się. Dlatego chętnie przeczytałbym coś jeszcze...
Druga sprawa, to właśnie długość. Wszystko, co zawarłeś w tekście można naprawdę znacznie skrócić. Trzecia - wersyfikacja, nie podoba mi się, bo jeszcze bardziej rozwleka to, co i tak za długie. Co do wymowy - nie wypowiadam się... może kiedy wersja będzie bardziej skondensowana. Jedyny + chociaż na razie nie wiem, czy słuszny, bo może to wcale niezamierzone było - przyznaję Ci za "kpinę z "nowomowy".
Pozdrawiam

Opublikowano

otusz jestem mutantem który dostosował mowe ludzi- od których sie wywodzi,co daje mu dotego prawo-ku własnym poczebą tego jak hce by bżmiały jego słowa pisane
codoreszty uwag
sam niewiem

w pierwszej było dwa razy krótsze
ale sam jusz niewiem czy rozwijam czy rorżedzam
temat

a może to wszystko jedno

czy drugie zapaliłem wraz z nastąpionom resztom pod nim jest zupęłnie zbędne?
chyba owszem
nieopoczebnie rozgadał sie nam pan podmiot ,ale to zrozumiałe w jego sytuacji

Opublikowano

bardzo rozwrażliwiony
siedzę nad cymbałkami artefaktów zgromadzonych
i wnad każdym dźwiękiem
przeżywam emocje
spaniałe
nad każdym dżwiękiem
wydobytym z życia zamknietego w ich materiach
płacze obojętnie

uniosłem żaluzje
jak wstałem
2 po południu
dla wszystkich
w oknie,umyłem się,i przebrałem sie schludnie
i elegancko
przyjme gości
przyjme gościa
jestem
dostępny

zasrane
zapraszam łagodnom muzykom gości
śmieci wyniesione na klatke
znikły
nie poce sie wczorajszom vodkom
umyłem usta po wczorajszej vódce
umyłem usta po śniadaniu
umyłem usta
ogarnełem brwi
zgoliłem włosy na karku

programy rozrywkowe
wieczorne
nie powstrzymały końca tej historii
nie powstrzymała vodka
nie powstrzymał mój pies
pochylony nademną
z prawdziwym współczuciem

podaj mi swój numer telofonu
podaj mi swoje cv
i linka do zeznania podatkowego
oraz teczkę
przeczytam..
l
ubicie słuchać takich opowieści
wszyscy lubiom
słuchać takich opowieści
ja zawsze lubie kończyć poezjom
opowieść
takom

najpierw siedział pochylony,z schnących ubrań na kaloryferze
doszły do niego zapachy
płynu do płukania ubrań
lorean
lorean
lorean!
lorean!!

cód
ocknoł sie,ratunek,jak zwykle nie spodziewany,przyszedł
z nie spodziewanej strony
a przecież przewidywalnej
strony
zapach
smak
rześkie powietrze z otwartego okna
życie
radość


wyzwolenie



tak to wyglądało pierwotnie
chyba lepiej
jeśli komuś sie hce to ocenić
wco wątpię słusznie

Opublikowano

czad , naprawdę utrafić coś dla siebie w tym tatałajstwie.org ma takie same prawdopodobieństwo zdarzenia jak trafić szóstkę w totolotka czuję się teraz jak milioner, jak dla mnnie zajebiste, tego szukam w poezyj ..

p.s cwaniak gawędziarz klasy średniej, niezłe...

Opublikowano

No coś takiego :-D
To chyba na dobry początek dnia ;)
Aż strach komentować, bo to mózg zesztywniały od tej naszej ortografii.
Ma fajne momenty. W każdej zwrotce coś jest.

i wnad każdym dźwiękiem
przeżywam emocje
spaniałe

:-D

i końcówka tej zwrotki:
zapaliłem towarzyskiego papierosa bez filozofii
w kuchni na stołku
bo jestem wolny tu
jak na wyspie
4 nóg ku podłodze
oddalonego kranu z chromowanom wodom
lodówkom,oparciem
obietnicy wyjścia w morze
mięs,żywych i mięs martwych


tutaj lepiej by chyba było wyciąć ten długi wers.
lorean
lorean
lorean!
lorean!!

cód

W takiej formie jest fajne przyspieszenie i moment "objawienia" :-D

z przedostatniego wersu lub bliskość też bym wycięła.

No cód, no!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gerber

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja się na wsi wychowałam więc stąd wiem @Alicja_Wysocka dziękuję za tak długi i mądry komentarz  My kobiety bardzo często musimy udawać kogoś kim nie jesteśmy aby zadowolić osoby bliskie bądź te które nieustannie czegoś od nas oczekują  Bardzo męczące jest to na dłuższą metę  Pozdrawiam serdecznie @Natuskaa to prawda  Myślę że w każdej kobiece można znaleźć chociaż odrobinę tych nie zdecydowanym Ani  Pozdrawiam i dziękuję za komentarz
    • Dziś gwiazdy na niebie jak twoje źrenice świecą nieco jaśniej, zbiera się na burze. Czuję, jakbym znał cię całe swoje życie, całą wieczność wspomnień, choć może i dłużej.   Pierwszy raz twe oczy (choć pamięć nie sięga) widziałem gdzieś z hakiem czterysta lat temu. Wtedy to złączyła nas cicha przysięga - nie pamiętam treści, nie wiem jak i czemu.   Lecz nocy tej jakby wszystko zapłonęło: we mnie, w tobie, wokół - w jedno arcydzieło.   Może byłem jednym z turyńskich żołnierzy, ty zaś posadzoną na stosie skazaną. Spełniałem rozkazy, by mieć za co przeżyć, a ty czarowałaś - tak mi powiadano.   Gdy stanęłaś w ogniu obróciłaś głowę i spojrzałem wtedy prosto w twoje oczy. Wrzask spod twoich powiek odebrał mi mowę, bezgłos twego gardła ciepłe łzy wytoczył.   Kiedyś cię odnajdę - szeptałem do nieba - nawet w przyszłym życiu, gdy zajdzie potrzeba.   Po wieku czekania zmieniło się wszystko i w innym nas miejscu osadziły dzieje. Byłaś wtedy piękną rosyjską księżniczką, ja - klepiącym biedę moskiewskim złodziejem.   Spotkaliśmy się gdzieś pos murami Kremla i po styku spojrzeń poszłaś w swoją stronę. Księżnej nie przystoi miłość potajemna, mezalians odpada - i wszystko stracone.   Choć skradłaś mi serce, nie miałem nadziei - żyłaś pośród carów, zaś ja wśród złodziei.   Sto lat później inną baśń nam napisano, choć te same oczy zdobiły nam twarze. Na bruku paryża byłaś kurtyzaną, ja - spragnionym uczuć marsylskim pisarzem.   Nasza pieśń miłości trwała aż do rana, przez noc - jakby wieczność - od cienia wieczora. Ja byłem za głupi, a ty zbyt zmieszana. Pomyślałem z żalem: to jeszcze nie pora.   Moje marne serce zapłonęło wierszem. Żyliśmy noc jedną - nie mogliśmy więcej.   Tuż po Wielkiej Wojnie w lwowskim kabarecie ja pisałem teksty, ty grałaś na scenie. Rzucałaś spojrzenia skromnemu poecie, byłaś inspiracją, twórczym odkupieniem.   Przyszła wojna nowa - by zakończyć wszystkie, skryłem się w Warszawie, ty - gdzieś za granicą. Minęło powstanie - jednym krótkim błyskiem znalazłem się między gruzem a ulicą.   Lecz kiedy Warszawa w płomieniach już stała wspomniałem piosenkę, którą mi śpiewałaś.   Reszta jest już pewna - cała aż do teraz, lecz przyszłość wciąż płonie nadzieją karmiona, bo choć na tę chwilę tęsknota doskwiera, przeznaczenie żyje w istnień milijonach.   A każde rozstanie jest tylko chwilowe - spotkamy się znowu, może w innych ciałach, bo moja część duszy zna twoją połowę, i tysiące razy już ją pokochała.   Bowiem miłość nie zna czasu i tęsknoty - kocham cię na wieczność przez wszystkie żywoty.
    • @Nata_KrukOtóż to :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • byłaś chwilę a wieczność jakby w nas i w słowach a czyny tylko mitem bo czas zdanie swoje miał
    • @LeszczymMasz luz, który podziwiam, ale nie machaj na oślep ( żeby nie było, to nie krytyka) :)) tak mi się machanie skojarzyło:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...