Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

każda kocha
przynosi gruszkę
pomimo

zamiast
gdy się zdarza
pomyłka

bo
kruchych gałęzi
święte nakazy
zsyłane burze

nie zdzierży dłużej
czasem
lecz mniej
co raz bardziej

a świat się kręci jakby szalony

8./14.05.07r.

* taki zwykły
** a teraz?

Opublikowano

"nie wszystko złoto co się świeci" ;)
no i zbyt łatwo przypisujemy swoje odczucia innym
ale mamy wybór... zawsze jakiś jest
może lepiej mieć kolorowe sny, niż żadne?
:))))

Opublikowano

Dziękuję Wam za przybycie,
za wszelkie uwagi, za szybko
żeście pokomentowali;)
akurat nie wyjaśnię tak
jak wyżej,ale cenię bardzo,
czy aż tak po prostej
trzeba, chyba nie,

zak stanisławo:
czy zminimalizowanie
oznacza to iż powinnam
głebiej wyjaśnić,
czy zmienić formę?

pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




sny są zawsze ponoć jak człowiek zmęczony,
a odczucia przypisywane innym- trzeba mieć
swoje, żyć własnym życiem nawet sennym;)
a to w moim widzeniu nie ma wydźwięku
antykolorowego,

pozdrawiam ciepło
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z jednej strony zgadzam się ze Stanisławą.
Ale jeśli już to może tak:
"nadzieja
każda kocha
pomimo
lecz niekiedy
zachodzi
mała pomyłka"

Pozdrawiam

Dziękuję Piotrze za małą podpowiedź,
ciepło pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tylko czy nie za jasna.
Mam wrażenie że Judyt chodziło a ukrycie co nieco.
Teraz w pierwszej dużo lepiej.
Druga jeszcze tajemnicą owiana :)

:),
owiano tajemnicą gruszkową,
jeśli lepiej to ukłonik,
pozdrawiam ciepło

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W koszu świat się mieści - myśleliście, że śmieci !
    • @Marek.zak1 Marku, to nie tak... w naszym pięknym kraju jest teraz jeszcze większa bieda niż materialna. Bieda moralna. wchłaniamy jak gąbka wodę wartości,które zawsze nam były obce aby dogonić Zachód. Ale w czym jesteśmy gorsi ? że nie mamy związków partnerskich i legalizacji aborcji na życzenie? Lewandowski jest nielubiany nie za to,że strzela bramki za granicą a za to,że nic wielkiego nie zrobił dla polskiej naszej reprezentacji. Jako kapitan zawiódł na całej linii. Odmawia gry w ważnych meczach Polski bo jest zmęczony a przecież jego koledzy też grają za granicą i też mogą być zmęczeni ale grają...W naszym kraju jest wiele do zrobienia i nie do naprawienia metodami tego rządu, który burzy to co poprzednia władza zrobiła przez 8 lat.Bo rewitalizacja to nie burzenie tylko ratowanie dobra. Reanimacja to nie dobijanie pacjenta. Mimo wszystko pozdrawiam ciebie serdecznie @Migrena bardzo dobry wiersz, porusza trudny ale aktualny temat. nie bójmy się pisać jak jest naprawdę bo ukrywając fakty stoimy po stronie tych, którzy je przeinaczają wyłącznie na własny użytek.
    • Wróciłem. Nie jak człowiek jak język ognia wracający do żrenicy popiołu. Nie do miejsca, do ciebie, do skóry, która mówi moim dłoniom, jak rzeźbić ciszę w temperaturze krwi. Byłem tam, gdzie tlen ma smak piasku, gdzie wiatr uczy języka rozpadu, a noc trzyma za gardło i nie puszcza. W górach, gdzie człowiek oddycha szczelinami płuc, a gwiazdy są jak porzucone oczy co widzą wszystko, nie pokazując nic. Ale wróciłem. Na kolanach snu, do ciebie, do wnętrza twojego zapachu, który przesiąkł mi w paznokcie i nie chce odejść nawet w ogniu. Twoje spojrzenie rozkłada mnie na części, na mięsień po tęsknocie, na kość po dotyku. To nie wzrok, to skalpel, którym rozcinaz przestrzeń miedzy naszymi ciałami. Nie chodzę już unoszę się, bo grawitacja twojej obecności to język bez słów. Każdy mój krok to ułamek ciebie naciągnięty na stawy. Nawet milcenie między nami jest wilgotne jakby ktoś wyjął głos z gardła i zanurzył go w tobie. Oddycham tobą. Nie jak powietrzem jak modlitwą kradzioną podczas wstrząsa. Każdy twój oddech to żyła, którą moje ciało próbuje odnaleźć językiem. Gdy mówię, słowa mają twoją temperaturę. Gdy milczę, to tylko dlatego, że chcę, by cisza stała się kolejnym narządem między nami. Nie potrzebuję twoich słów potrzebuję twoich nerwów. Chcę mówić przez twoje pory, chcę zapamiętać cię od wewnątrz, tak jak lustro pamięta twarz nawet po stłuczeniu. Kocham cię jak rana kocha palec, który w nią wchodzi, żeby sprawdzić, czy boli. Nie z czułości z konieczności trwania. Nie proś mnie, żebym się zatrzymał. Zrobiłem z twojej obecności dom, z twojej skóry  instrument. na którym nie da się zagrać bez krzyku. Nie musisz mnie kochać. Wystarczy, że przy mnie oddychasz ciepłem po burzy. A ja będę kochał cię tak długo, jak długo świat nie nauczy się mojego imienia bez twojego oddechu.  
    • @Alicja_Wysocka mam nadzieję, że dobrze się spało :) w tym wierszu już nie będę nic zmieniać, ale na pewno przyda mi się to na przyszłość, bo szukam właśnie takich rymów, które współgrają, ale nie brzmią prawie tak samo. A mi bardzo trudno takie znaleźć, także dzięki za ściągę :)  
    • @Jacek_Suchowicz Święte słowa :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...