Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

te ciągle ważniejsze

Kornelia Zawrzykraj
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Roman Bezet

Roman Bezet

Opublikowano
Opublikowano

Bardzo "czysto" zapisałaś swoje emocje. To wielki plus. I są one inspirujące, to plus drugi . Trzeci daję za pointę. Pół minusika: ja bym połączył "sprawami" z 2 strofką. Minusik za "przechodnia... z furgonetką" (jedzie czy idzie?). W sumie zostało coś z półtora plusa chyba :) Podoba mi się - te uwagi możesz wrzucic do furgonetki (chyba, że uznasz za warte przystanięcia). Pozdrawiam.
[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 01-04-2004 18:09.[/sub]

Kornelia Zawrzykraj

Kornelia Zawrzykraj

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Romku, ależ oczywiście, że warte przystanięcia :)
Cieszę się, że mimo wszystko coś tam z tego poćwiartowanego plusa zostało ;)
A tak poważnie, to pisząc zdawałam sobie sprawę z tego przechodnia i furgonetki, ale nie miałam pomysłu jak do naładowanej sprawami, jeżdżącej dojść ... no i ominęłam trochę przejście z przechodnia do jadących po ulicy ważności :(

A ta przerwa miedzy sprawami i 2 strofką - pewnie masz rację...
ja to czytam z takim małym zatrzymaniem i przerwą w tym miejscu i pewnie tak w zapisaniu mi pasuje
Dziękuję i pluszowo pozdrawiam

Ewa Marek

Ewa Marek

Opublikowano
Opublikowano

Generalnie jestem na tak tylko wers - rozdeptał je trochę- rozdeptał to rozdeptał i to słowo trochę nadaje według mnie temu wersowi sztuczności i to przejście z pieszego do furgoneti chyba rzeczywiście nie do końca przemyślane. Jednak całośc oceniam na +:))zatrzymał mnie twój wiersz. Pozdrawiam EwaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Choinka

      Przez infelia · Opublikowano

      @violetta Pas z grubą sprzączką wisiał na drzwiach i tylko pytał się o lanie.
    • jan_komułzykant
      Dyrektywa na Wielkanoc *.+

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Biznesmen Jan Nowak, po powrocie z Kobe, obwieścił, że na gwałt - kowala chce, w dobę! Wieś przybyła z Grania* - po odszkodowania. Dziś, gdy chcesz dać anons zatrudniaj 'o s o b ę'.        * -

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • violetta
      Choinka

      Przez violetta · Opublikowano

      @infelia a co byś oberwał:)
    • infelia
      Choinka

      Przez infelia · Opublikowano

      @violetta Cała frajda polegała na tym jak je ukraść.
    • Tyrs
      Sutra druga

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Dostałem almanach – miło, z czerwoną okładziną poplamioną tłuszczem - trudno. Trafiłem na ćpuna – pożegnał mnie wulgaryzmem, przepadł za drzwiami kwadratu. Ikona. Wieszajcie święte obrazy zamiast portretów - Egalite, upojna francuska dziwko, twoja latarnia rottes Milieu świeci zabójczym światłem. Dałem ćpunowi en liberté provisoire sutrę, świętą sutrę poety – zwrócił drukowaną kartkę z pionowym gryzmołem przeciętym w poprzek: lokomotywy mogą mieć kolor słonecznika, zielony korpus, żółte koła, można przetworzyć puszki na kolory, a wprawny ogrodnik wypełni je żużlem ze spalin, oleistą cieczą, zbierze nasiona, które się wysiały - bezwiednie, nada sens sutrom przerwanej melancholii. Nadbrzeże myśli o twoim słoneczniku, nadbrzeże myśli o rdzawej wodzie, gdzie uschłe kielichy, wgłębki, piwisi domki dla krabów, nowe molekularne wiązania, nasiona dające życie kwiatom. Nadbrzeże myśli o twoim słoneczniku, srebrzystym drzewie Mondriana, neoplastycyzmie, pionie żółtej lokomotywy, czerwonym almanachu leżącym na stole – poziomym, brudnym dopełnieniu dwóch, krzyżujących się szpalt niebieskiej przestrzeni bez przedmiotowości, formy, wyzwaniu. Smutny almanachu, wypasiony wierszami, tłusty, stekiem kłamliwych sutr. Siedzę sam od godziny, palę - dla zgorszonej kobiety, odbieram kretyński telefon – od kretynki, palę – znów, piszę o wypalonych ćpunach i papierosach (za dużo o papierosach), czytam bluźniercze wiersze innych, swój – równie brudny, słucham The Tallis Scholars. Nic wcześniej nie było tak puste, plugawy almanachu, żadna myśl, żadna wyschnięta studnia, żadne serce - pustynnych ojców, morderców, wdowców, maszerujących w krucjatach dzieci. Nic nigdy nie było tak brudne, plugawy almanachu, posłuchaj ze mną riffu zacinającej się płyty. A Ty, Wielki, Niewymowny Tetragramie, jeśli jesteś - czarny na białym, pewny, zawisły w rogu szeptuchowej chaty albo i willi pokrytej boniami (jak we florenckim siodle Medyceuszy), gotów wciąż do tworzenia: wulgarnego słowa, ćpunów i poetów, ikon, zmaż wszystkie winy słonecznikowego znaku, skrop w skwar hizopem według twojej sutry, zasadź w oliwnym gaju, oto stoję z tłustym, plugawym almanachem pod pachą – nie gardź.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...