fatum

[Katarzyna Bielińska]

kołyszesz się w otchłani rozpaczy
kosmyk bólu dotknąl serca twego

zamykasz oczy, które wciąż łzawią
poszukujesz schronienia od okrutnego

zamknięty w klatce samotności
w której jest ciasno i źle

skrzydła twe rwą się do wolności
serce sygnały ku miłości śle

lecz ona jest ślepa i głucha
nie przyjdzie do ciebie ponownie

bo wie...że zranisz ją lub odtrącisz
pogrzebiesz bezlitośnie...gwałtownie

[Wilkołak]

hmm.... zastanawiam sie do kogo skierowany jest ten wiersz...

a co do treści... bardzo mi się podoba "kosmyk bólu dotknął serca twego"


Pięknie piszesz... aczkolwiek wydaje mi się że to nie miłość jest ślepa, ale osoba która owej miłości zaznała ślepnie, pod wpływem jej piękna...

Pozdrawiam
Wilkołak

[Katarzyna Bielińska]

Witaj Wilkołaku:)
Chyba pierwszy raz jesteśmy tu o tej samej porze:)
Wiersz nie jest skierowany do nikogo konkretnego. Powstał tak po prostu. Przyszedł sobie pomysł, który trzeba było jakoś ubrać w słowa:)

[Marchewa]

no chciałam sobie skomentować ale akurat mi myśl uciekła.
kiedy czytałam, wyobraziłam sobie zamiast tej klatki całkiem sporą klepsydrę...
jest,że tak powiem mroczny klimat tego wiersza więc podsumowując podoba się.
pozdrawiam

ps. w otchłań można runąć ale nie potrafię sobie wyobrazić kołysania...no poprostu

[Katarzyna Bielińska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Próbuj próbuj...Runąć...to takie oczywiste, gwałtowne:) A kołysać się...to takie inne, bardziej bolesne, trwałe...