Klatka

[Tom Kasad]

Ubrali Cię w garnitur poprawności
ciasno skrojony
stałeś się instrumentem
dysonansem samego siebie

Uwierzyłeś kamieniom
i obróciłeś się w zimny głaz
a przecież obiecałeś
grubą nicią wstydu i zaprzeczeń
zszyto twe usta

Odebrano Ci wyobraźnię
nie wierzysz już w nic
poznałeś prawdę
a przecież ostrzegałem

Uświadomiony i syty
sprawnie operujesz
pustymi hasłami
tak bardzo chciałeś
a teraz?

Obojętnie spoglądasz na świat
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
o nic już nie pytasz
mój Przyjacielu

[Katarzyna Bielińska]

Wielu z nas przybiera różne postawy (owe garnitury), w których niekoniecznie czujemy się dobrze... Słuchając i ulegając innym, często stajemy się tacy jak oni...Zatracamy samych siebie i nie wiemy już, kim jesteśmy tak naprawdę...Mówimy jak inni, nie rozumiejąc tych słów i w końcu stajemy się obojętni...
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)