Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To jest wiersz dla odpornych częściowo
trzymających się poręczy na schodach
troszeczkę schodzi makijaż gdzie bez mordy
twarzy pokazać nie można się w sklepie
targują się o jakieś pomalowanie żeby wyglądało
to tak jakoś

ten wiersz zresztą się rozlatuje ponieważ
tworzyć jest częścią chaosu a kobieta często
tylko kobietą która obiera ziemniaki a chyba
trzeba czegoś więcej dodać czy dolać jak sos
taki gęsty jak wszechświat który znowu jest
tylko sosem

ten wiersz jest przeciwko matołom i matadorom
ten wiersz nie aspiruje do bycia tym najlepszym
to jest po prostu to co udało się wygrzebać z kosza
tekst który raz podarty już nie wraca i jeszcze to
tak bardzo nie chciałem być tym skurwysynem
tak wyszło.

Opublikowano

dobry,mocny wiersz.nie wiem czy P.Maciej nie ma troszkę racji.
ale jak czytałem to nie bardzo mi przeszkadzało,że utwór długi.
hmmm...

"troszeczkę schodzi makijaż gdzie bez mordy
twarzy pokazać nie można się w sklepie
targują się o jakieś pomalowanie żeby wyglądało
to tak jakoś"

"tekst który raz podarty już nie wraca i jeszcze to
tak bardzo nie chciałem być tym skurwysynem
tak wyszło."

to mi się najbardziej.
serdecznie pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
    • @Migrena w języku polskim używa się konstrukcji awersja do czegoś, a nie na coś, czyli możesz mieć awersję do klusek    osobiście się z nimi nie identyfikuję, ale skoro ty mnie chcesz, to możesz, zwłaszcza pod tak, niewątpliwie niewiekopomnym, ale jakże płomiennym dziełem, pt CZŁOWIEK, nikomu nieznanego migreny;) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...