Wędrowiec

[Maciej_Gerasz]

20.07.2006 - 20.04.2007

ścieżyną życia krętą pod górę
smagany deszczem szedłem pod wiatr
zziębnięty bez wiary w jutro
kroczyłem ślepo w stronę nicości
głodny dotyku i dobrego słowa
szukałem sensu mego istnienia

na skraju drogi usłyszałem szept
który stał się mym kompasem
wiatr ucichł a w oczy zaświeciło słońce
w dali dostrzegłem Ciebie
i już wiem gdzie jest kres mej wędrówki


z Tobą chcę poznawać to co nie poznane
być Twą opoką i parasolem w pochmurne dni
płakać gdy szlochasz i śmiać się do łez
Tyś moim słońcem pięknym motylem
z Tobą chcę żyć przy Tobie umierać


Dziękuję, że byłas i jesteś ...

[Katarzyna Bielińska]

Piękne....naprawdę....Cudowna historia miłości...jak rozumiem Twojej miłości. Opowiedziana wspaniale, przejmująco, jakże treściwie, bez zbędnych udziwnień, prosto z serca...Uwierz mi...każda kobieta chce słyszeć takie słowa. Jestem wzruszona!
Pozdrawiam:)

[lucynka26]

bardzo piękny wiersz - tyle w nim treści.............

[Margaret Floral]

Po pierwsze literówka w ostatnim wersie. Po drugie, jak dla mnie, to trudno jest tu naleźć jakikolwiek rytm. Po trzecie - historia piękna, ale jakby znana. Ale ciekawie przedstawiona. Tylko mówię - rytm mi szwankuje. Popracowałabym nad tym, bo ciężko się czyta. Powodzenia.