Jak anioł

[B.H.]

Na skrzydłach nadziei odpływam
baletem w obłokach maluję
tańcząc z lekkością motyla
niebios poezją smakuję .

Chorałów niebiańskich słyszę
pieśni wabiące dusze
w błękicie na końcu świata
gniewne serce rozkruszę .

Na szkrzydłach nadziei popłynę
z anielską gracją i wdziękiem
tam gdzie poświata mądrości
zwabiła mnie swoim dźwiękiem .

I w zadumaniu ulecę
z ulotną wizją Boskości
zaśpiewam ostatni raz
arię do swojej słabości.

[Katarzyna Bielińska]

Piekne.Aczkolwiek przyczepię się nieco:) Ale to tak z serducha:)


Na skrzydłach nadzieji odpływam (nadziei)
baletem w obłokach maluję
tańcząc z lekkością motyla
niebios poezją smakuję . (poezję)


I w zadumaniu ulecę
z ulotną wizją Boskości
zatańczę ostatni raz (lepiej by brzmiało wyśpiewam bądź zaśpiewam)
arię do swojej słabości.

Poza tym super:)

[B.H.]

Ojej taki byk nie zauważyłam zaraz poprawie :) Niebios poezją smakuję (hmm chodziło mi raczej o głębię ,duszę która jest jak poezja a którą smakuję . Niebios poezję smakuję(zmieni zupełnie moją myśl , tak jakby niebiosa były tą poezją ) nad tym się jeszcze zastanowię :)

[Katarzyna Bielińska]

Najwidoczniej nie zrozumiałam:) Nic nie zmieniaj. To tylko moje zdanie...Ty się nim nie sugeruj. Każdy inaczej odbiera poezję i o to przecież chodzi:)
Zapraszam do siebie:)