Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

plączesz warkocz niezapominajek
w ujęciu bardzo autentycznym

bywam czasem chętny by ponieść
konsekwencje tak miłe duszy

gdy spojrzysz na mnie przychylnie
wzrok twój umarza próby oporu

zawodzą gdy patrzysz gdzieś obok
nowy świt rozwiewa niewiadome

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Muszę się przyznać bez bicia, że utwór powstał z myślą raczej o konkursie
i troszkę by napisać coś z przerzutniami, które ostatnio mocno mnie prześladują,
szczególnie po przeczytaniu jednego z twoich wierszy, gdzie mi się bardzo spodobały.
Lecz jeśli już o ścisłość chodzi to dedykacja z mojej strony może być tylko jedna -
i jestem w tym temacie troszkę monotematyczny - dla kobiety, która czas jakiś temu
pojawiając się w moim życiu skomplikowała je niemiłosiernie, upraszczając
jednocześnie wszystko. :)
Pozdrawiam również
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Muszę się przyznać bez bicia, że utwór powstał z myślą raczej o konkursie
i troszkę by napisać coś z przerzutniami, które ostatnio mocno mnie prześladują,
szczególnie po przeczytaniu jednego z twoich wierszy, gdzie mi się bardzo spodobały.
Lecz jeśli już o ścisłość chodzi to dedykacja z mojej strony może być tylko jedna -
i jestem w tym temacie troszkę monotematyczny - dla kobiety, która czas jakiś temu
pojawiając się w moim życiu skomplikowała je niemiłosiernie, upraszczając
jednocześnie wszystko. :)
Pozdrawiam również

Piotrze !
nie chciałam,aż tak dokładnie wiedzieć o dedyk.
Wiesz, niedługo znowu zakwitną niezapominajki.
Serdeczności:)))
Opublikowano

u mnie właśnie zakwitły w t.zw. zimowym ogrodzie.
Bardzo je lubię i wiersze z nimi też, ponieważ
wiele im "zawdzięczam'' :))) Coś się zaczęło i
trwa do dziś:)))) Przepraszam za gadulstwo, tylko
jeszcze pozdrowię wiosennie:)))))))

Opublikowano

I znowu spóźniony :(
Czytałem, myślałem (hehehe) żeby dać jak najbardziej obiektywną ocenę. I takim belferskim tokiem wyszło mi "-db", czyli taki bezpieczny, ale uczciwy środek.
W każdym razie warto przeczytać, a to już dużo.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)
    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Annna2
    • @huzarc  Zaborczość cywilizacji w sprzeczności interesów. Dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
    • @Amber moja mam jeszcze robi, ale nikt takich smaków nie odtworzy :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...