Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie lubię wstać lewą nogą
nie lubię trzynastych piątków

takich, co nie chcą choć mogą
oraz od reguł wyjątków

mrówek egipskich w cukrze
i miodu w cudzej gębie

gadki o lepszym jutrze
w igrzyskach o wyższą grzędę

gdy państwo z wielkiej miłości
kieszenie moje drenuje

ale najbardziej mnie złości
kiedy mi życie - spamujesz

---------------------------------------------

qń jaki jest każdy widzi
cóż więcej mogę dodać... ano nic ;)

Opublikowano

nie lubię wstać lewą nogą
i trzynastego piątków

tak mi się przerobiło. trzynasty piątek nie musi wypadać trzynastego, szczególnie jeśli nie wiadomo od kiedy liczyć piątki i do ilu. przede wszystkim jednak "trzynaste piątki" źle się według mnie czytają i chciałem uzasadnić zmianę.

pozdrawiam ;)

Opublikowano

Nie lubimy podobnie ;) dlatego wiersz bardzo mi sie podoba.
Co do miodu w czyjejś gębie - nie przeszkadza, jesli spełnia warunek - że jest z własnej pasieki.
Reszta super. Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzięki za wgląd i zainteresowanie :))
masz rację z tymi piątkami i pewnie poprawię
chociaż "trzynaste piątki" mają w sobie przekorę
coś ostatnio mam wenę na głupawe rymowanki
ale może lepsze takie coś niż wydumanie-wymuszony wierchoł...?
pozdrawiam, ;))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no to możemy razem nie lubić ;)
kwestia nielubienia raczej pozostaje otwarta
można z tego zrobić całą litanię
jak mnie coś wkurzy to dopiszę
może to będzie utwór mojego życia...?
pzdrawiam, :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co do tego miodu masz nieco racji
ale ci u ktorych go lubię nie mają gęby, tylko buźkę ;)
pozdrawiam, :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jakoby litania..;)
chyba krócej byłoby napisać co lubię,

lubię być zadowolona
i odrobinę zamglona ;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...