Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zawładnąć Parysem tym czy tamtym
nie jest trudno by zrobić krok nieuważny
wystarczy wskazać odpowiedni cel na dziś
gdy chętnych jest w bród nie liczy się
potępionych a jutro wzgardzonego zastąpi
nowy Parys gotów zastawić mury i stanąć
naprzeciw za czas spędzony tylko po to by
stawić czoło bynajmniej nie Menelaosowi
Każdy ma Troję na jaką zasłużył

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bo to takie niewiadomoco i nic na to nie poradzisz.
A jeśli chodzi o wiersz,to ja podobnie jak Marlett.Ciekawe przesłanie,zamysł.
Pozdrawiam.

Cieszy mnie że utwór znalazł u Ciebie aprobatę, choć zdaję sobię sprawę
że daleko mu do czegoś w miarę przyzwoitego. Ale ponoć człowiek uczy się całe życie,
więc troszkę mi jeszcze chyba zostało. ;)
A co do twojego przedmówcy to myślę, że nie ma o czym rozmawiać.
Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

za gęsto Panie Jasiński, za gęsto :)
zapewne taka konstrukcja była celowa i jest ona bardzo ciekawa, ale ja bym jednak pomyślała nad rozbiciem i zmianą wersyfikacji - jakoś ten wiersz jako całość nie dociera. puenta niezła.


serdeczności

Opublikowano

witaj Piotrze,
pomysł może ciekawy, ale wiersz chyba za szybko wypuszczony na świat. puenta: nie wystarczy 'każdy ma Troję na jaką zasłużył'? jakoś gęsto od słów i nie wiem dlaczego je poprzestawiałeś

pozdrawiam

Opublikowano

Po pierwsze warto uporządkować słowa w ostatnich dwóch wersach, np. tak jakoś:
Ja wiem każdy na taką Troję
na jaką sobie zasłużył

po drugie chyba lepiej byłoby dla wiersza, gdyby ten blok myśli zamienił się w jakieś kształtne klocki - lepiej by się czytało.
Zamysł wiersza zrozumiały.
pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
    • Przyznam szczerze, zawsze miałem z tym problem. To znaczy z pisaniem listów... Był taki czas, że było bardzo miło dostać list. Niestety przeważnie na list wypadało odpowiedzieć i tu, chociaż może trudno w to uwierzyć, często pojawiał się u mnie problem z kreatywnością. Dzisiaj, jak czytam niektóre własne listy, to nie wiem czy śmiać się, czy płakać. A wiersz fajny.   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...