Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wczesno poranne promienie słońca budzą Świat do życia.
Wznoszą leniwie swe płatki polne kwiaty,
Całe w kroplach rosy.
Pośród nich jedyna, wyjątkowa, piękna róża.

Zmusza, by w nią patrzeć.
Patrzeć i patrzeć bez końca.
Tego tylko można chcieć
-Jej, nie nocy, nie słońca.
Uzależnia, staje się jedynym ukojeniem,
Ostatnim pięknem w Świecie, gdzie życie jest cierpieniem.

Jej blask rozświetla mrok rzeczywistości
I tylko czasu mi brak, by być blisko niej, by w nią patrzeć.
Czasu, który nie zna litości
I mimo wszelakich próśb woli uciekać,
Niż stanąć w miejscu,
Czy choćby zwolnić i dać odetchnąć memu sercu.
Jednak walka z nim nie ma większego sensu…
Więc pozostaje mi tylko cieszyć się każdą chwilą z nią spędzoną,
A każdą inną uznać za straconą.

Opublikowano

Dzięki.Faktycznie tak jest lepiej ale napisane jest tak z powodu chęci utrzymania rymu.Fajnie że Ci się podoba to chyba akurat ostatni mój wiersz traktujący o miłości.Chyba...:)

Opublikowano

heh to zależy.Dwa z zamieszczonych na tej stronie miały konkretne adresatki a reszta(ta pesymistyczna) to efekty moich smutków i prób poradzenia sobie z nimi.PS. Peo dziękuję za miłe słowa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...