Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zjawą wiłaś się
poezją romantyczną
kiścią kwiatów śródpolnych
bardzo kolorowo - prawie szczęście
tylko zapachu nie było

odeszłaś tyłem
zahaczając o zardzewiały drut kolczasty
nie wiem czy szczepionkę przyjęłaś
przeciw infekcji
sumienia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Moze jakoś tak? ;)
(sorry za 2 wers, ale tak mnie podkusiło spersonifikować) ;D
Nie czuję do końca tego wiersza - więc możliwe, że moje uwagi i zmiany bez sensu.
pzdr. b

Panie Bogdanie
do bycia poezją ona nie dorosła, choć robiła takie wrażenie
więc zostawiam bez zmian

trochę wykorzystałem
zwłaszcza "odeszłaś idąc" -pleonazm fatalny
tak jakby cofać się wstecz :)
no i to sumienie zostawiam w oddzielnym wersie
/nie wiem czy dobrze/ chcąc podkreślić -
że przeciw infekcji cielesnej i
sumienia

Dziekuję i pozdrawiam
Opublikowano

Egzegeto, czy musi być dwukrotne użycie stwierdzenia, że nie było zapachu. Może bezwonnych da się usunąć, ostatni wers o tym dopowie.
To taka moja mała propozycja pod rozwagę :)))
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Beenie
oczywiście że masz rację
Niby takie oczywiste, a samemu trudno dojrzeć
zresztą podobnie jak wcześniejsza wersja "odeszła idąc "
Chyba zbyt szybko zamieszczam, nie dopracowując.
Dziękuje Ci Beenie
i pomyślę co wyrzucić, co zmienić:)

Pozdrawiam super słoneczny Wrocek
a Ciebie przede wszystkim :)

PS. Na TVN METEO widziałem słoneczko:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rąk oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...