Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nic nie jest wieczne i właśnie, dlatego
Obiecaj mi wszystko i daj ile zechcesz
Nie będę chciał wiele mnie wystarczy tylko
Że jestem
Tak będzie w porządku ja się godzę na to
Co mnie w drodze może spotkać jeszcze
Bez niepotrzebnych gestów i dramatów wielkich
Słów, zaklęć jak gotyckie katedry
Też da pożyć
O nic więcej nie proszę
- zechciej

Opublikowano

Nic nie jest wieczne i właśnie, dlatego Obiecaj mi wszystko i daj ile zechcesz Nie będę chciał wiele mnie wystarczy tylko Że jestem Tak będzie w porządku ja się godzę na to Co mnie w drodze może spotkać jeszcze Bez niepotrzebnych gestów i dramatów wielkich Słów, zaklęć jak gotyckie katedry Też da pożyć O nic więcej nie proszę - zechciej

ani grama poezji. Zgroza, bo to nawet nie proza!!!

Opublikowano

Szanowny panie być może ma pan rację. Nie będę z panem polemizował na ten temat, jak już napisałem gdzieś wcześniej nie mam specjalnego przygotowania w tym kierunku. Cieszy mnie jednak pańska emocjonalna reakcja. Prawdę powiedziawszy liczyłem właśnie na pana i nie przeliczyłem się. Wracając do wierszyka gramy po prostu w innych teatrach jak chodzi o rozumienie co jest poezją, a co nie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może jakaś przenośnia? Może jakiś oksymoron? Może jakaś sensowna przerzutnia?
Już nie upominam się o jakiś rytm czy melodię tekstu. Na mnie nie ma co liczyć! Pozdrawiam.
Opublikowano

Drodzy użytkownicy jak ktoś puści bąka to powinien przeprosić, co też niniejszym czynie.
Jeżeli chcemy by nas ktoś oceniał to powinniśmy mieć twardą dupę. Nie powiem też, że nie zabolało - zabolało, ale już wróciłem do równowagi. Nie będę już się wygłupiał, starcza mi odwagi cywilnej by powiedzieć, że ten mój wierszyk to niewypał i że powinien był się znaleźć w zupełnie innym miejscu. Panie Eugenie wbrew temu, co pan napisał pomógł mi pan jednak punktując całą mizerotę mojego tworu – dziękuję. Póki życia – póty nauki. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 ... ja także kiedyś próbowałem  ją namalować  a ona  ona każdym uśmiechem  zmieniała nawet tło  dodawała mu życia kolorów    pogubiłem się    zamknąć naturę w ramy nie udało się    zostałem przy oryginale ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • @Berenika97   Nika. namalowałaś słowami niezwykły poetycki obraz.   to poetyckie epitafium dla idei, że sztuka może zatrzymać czas i życie.   przekonujesz nas że w momencie, gdy twórca próbuje ulotną esencję miłości lub piękna przenieść na płótno dokonuje swoistego uśmiercenia.   pozostaje co prawda  ślad, lecz prawdziwe ciepło i ruch (czyli życie) ulatują.   końcowa refleksja Malarza, który uczy się patrzeć bez chęci posiadania, staje się więc testamentem pokory artysty wobec potęgi i wolnosci istnienia.   to wielopłaszczyznowo przejmujacy wiersz.   ozdobiony cudownością słów jak niebo ozłocone gwiazdami.   to piękne, widzieć przez strofy  wiersza poetkę.   Ciebie.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zdecydowanie tak
    • @Wędrowiec.1984 Cześć, historie miłosne toczą się, wiersze wyrastają jak grzyby po deszczu... 
    • @Wędrowiec.1984Przetrwają i zostaną z innymi. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...