Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Proszę noc, aby pozwoliła mi żyć,
Proszę serce, aby nauczyło się bić.
Schowana pod parasolem oddechów
Klęczę i modlę się o noc.
Aby mi w nocy smutno samej nie było,
Aby światło drogę do Ciebie oświetliło.
Choć nie jesteś w Anielskiej Armii,
Wiedz, że zawsze będę kochać.
Bo Ty jesteś wszystkim co mam,
Jesteś ponad moją głową,
A ja i tak idę do Ciebie.
Kiedyś ktoś wskaże mi drogę do Nieba,
A wtedy, pamiętaj, już zawsze będziemy razem

Opublikowano

prośba do nocy
o to żeby przestała pani pisać... albo nie, przepraszam, żeby przestałą pani publikować, dopóki nie nauczy się pani pisać lepiej (tylko nie wiem, czy noc coś tu pomoże)

prosisz noc i modlisz się o nią?
tekst jest, delikatnie mówiąc, niespójny
tzn ja go w ogóle nie rozumiem


do pani Kasi Sz.: próbowałam pomóc, ale nie znalazłam nawet połowy takiej cechy;)

Opublikowano

Nie siedzę 24 godziny na dobę na tym forum i Pani wyimaginowane warunki, typu "Ma Pani 15 min" (tak na marginesie w skrócie minuty -> min powinna być KROPKA;] nie, że się czepiam, tylko tak jest poprawnie ;)) na coś tam jest absurdalnie śmieszne ;) Zgodziłabym się, gdyby były to np. 24 godziny. Ale, odpowiadając, wiersz, który tu zamieściłam jest akurat, przyznaję, jednym z najgorszych. Mam wiele innych, lepszych, dzięki którym zaistniałam w powiatowych czy szkolnych konkursach i wieczorach poetyckich. Umieszczenie tego wiersza było celowe. Myślałam, że ktoś dostrzeże w nim coś, czego ja dostrzec nie mogę. Ale jak widać ten wiersz naprawdę nadaje się do szufladki z napisem "beznadziejne". Mam rację, K.?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczywiście, mój błąd, po minutach stawia się kropkę- tu ma Pani rację.
Proszę się jednak nie denerwować- pod tymi "wyimaginowanymi" warunkami widnieje minka ;), co może świadczyć, że należało niezupełnie serio potraktować mój post.



Cóż, wskażę Pani moje jak najbardziej subiektywne uwagi dotyczące tego wiersza, które to są wyrazem moich przekonań estetycznychi i które to klasyfikują go w mojej prywatnej hierarchii utwórów literackich jako "beznadziejny".

1. Przypadkowe banalne rymy.
2. "Patos, etos, bigos" (B. Muszyński), czyli: wielkie litery, Anielskie Armie, modlenie się o noc, droga do Nieba, etc.
3. Cała konstrukcja liryczno-filozoficzna- nic nowego nie wnosi.
4. Takie kwiatki, jak: "Jesteś ponad moją głową,/ A ja i tak idę do Ciebie."



Ależ zapraszamy, czekamy. Pamiętając oczywiście o tym, że trzeba przestrzegać limitu, oczekuję z utęsknieniem na jakiś wiersz, dzięki któremu Pani zaistniała.

Pozdrawiam serdecznie,
k.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piękny wiersz. Próba skosztowania innej stylistyki i zamiana tradycyjnego mentorstwa w intymną, czułą opowieść to bardzo dobry kierunek. Imiesłowów 'patrząc', 'siedząc', 'zmuszając', 'widząc' sporo, może przekształć to jakoś.
    • @MIROSŁAW C.  Niedawno w Dusznikach - Zdroju był festiwal Chopina. Szopen był tam na leczeniu i dał dwa koncerty. Dla mnie jego muzyka to rozkosz. Ta fraza jest ciekawa- fajna między piętnem a raną przyszpilone do krzyża
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - zgadzam się - wiersz prosty ale prawdziwy - dziękuje za               szczery komentarz -                                                       Pzdr.niedzielnie.                Witam - dziękuje ci serdecznie za ten ciepły komentarz -                                                                                                    Pzdr.serdecznie. @Andrzej P. Zajączkowski - @Rafael Marius - @wierszyki - dziękuje - 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj Alicjo - moja moja - stare dzieje - wiersz z archiwum -                      - miło że czytasz - dziękuje -                                                                           Pzdr.uśmiechem. Witaj - dzięki za miły komentarz -                                                                  Pzdr.serdecznie. @Rafael Marius - dziękuje - 
    • Żniwa  po dwudziestam drugam julu sia zaczeli. Gbury kosami rznyli zboże, kobziyty za niam w snopki ziójziali.  Bez pora dniów łóne na polu doschnóńć musiali. Snopki kele stodoły sia zwoluło, a potam do draszowania w siójsieku łukłodoło.   Roboty w lato ziancy buło, żodan sia nie bojał tlo z ptoszkami pospołu wstowoł.   Po żniwowaniu rżysko brok buło zabrónować i pole znowój łobsiać. Wciórkam na cias mus zdójrzyć, bo jasiań łu noju przychodziuła  chibko.   Chałupa- am machluja! Cisza i zietrz Ziesz?                 Trwają żniwa- od dwudziestego  drugiego lipca. Gospodarze tną zboże, kobiety za nimi w snopki wiążą, przez parę dni na na polu  schną. Snopki koło stodoły zwalić, w sąsieku ułożyć i potem do młócenia przygotować.   Po żniwach trzeba jeszcze zabronować  i pole znowu obsiać.   Latem pracy huk- nikt się jej nie bał, z ptakami skoro świt wstawał.   Trzeba się śpieszyć, by ze wszystkim zdążyć, jesień u nas przychodziła szybko.   W moim domu nie może przestać dzień. Mój dom zanosi się dziecinnym śmiechem Miłość znów otula padający drzew cień. Na widok kota pies zamerda ogonem.   W moim domu- nie to nieprawda!   Na zwykłe cześć i do widzenia, wiatr i cisza, niczego już nie ma. A wszystko inne niosę ze sobą. Do domu- drogą.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...