Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zrywasz ze mnie siódme poty
jesteś mój narkotyk
wywołujesz sztuczną grzeczność bym wiedziała jak
przekazać brak ulubionej herbaty
kroczę unosząc się nad stolikami
jak samuraj tnę każde zamówienie istny matrix
ukłonię się podziękowawszy za groszy dwadzieścia uśmiechając się
w uchu z kpiną
proszę nie stwarzaj jesteś tu przelotem ja też jestem tu tylko duchem
wole polecić moje usta niż czterdziestominutowe czekanie
mogę wyginając się przy kasie popatrzy twoja dama z zawiścią
coraz bardziej wbijając mnie w ziemię
nie jestem tu z przyjemności choć czasem myślę że tu mieszkam
chcę odejść kolejna czwarta godzina mija
ja tupię nogą łamię się moja szyja
słychać szkło w gardle kucharce staje czemu taki zamęt
i tak mija moje życie poświęcam w hołdzie tobie podcinając sobie nogi i zdrowie

Opublikowano

Ja do wiersza a nie do tytułu - bo haos się zrobił. Moja propozycja :

Zrywasz ze mnie siódme poty
stając się jak narkotyk
wywołujesz sztuczną grzeczność żebym wiedziała
jak przekazać brak ulubionej herbaty
unoszę się nad stolikami
jak samuraj tnę każde zamówienie
- czysty matrix
ukłonię się dziękując za dwadzieścia groszy
usmiech zadrwi w uchu z kpiną
proszę nie stwarzaj jesteś tu przelotem ja, tylko duchem
[tutaj nie wiem ...]

chcę odejść - kolejna czwarta godzina mija
tupię nogą a łamię się szyja
słychać - szkło staje w gardle kucharce
po co ten zamęt ?

*
tak mija moje życie
poświęcam Tobie w hołdzie
podcinając sobie nogi i zdrowie

(no jakoś tak , bardziej zrozumiale .... )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...