Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

(dla Żan...)

spróbuj bosymi stopami przejść
po rozżarzonych kamieniach wspomnień
na drugi brzeg . przelej duszę na papier
i rzuć go za siebie , a czas zamknie koło .

wypłyń nocą na miasto . zanurzona w ocean neonów ,
poddaj się przyjaznym prądom przypadku .
zachowaj dystans , dystans ...

twoi niewidzialni bracia przyniosą Ci wiarę
i miłość kiedy zgubisz chęć życia .
pomyśl o ćmach , których świecące oczy prowadzą
w jasność na końcu świecy i uwierz

bo nasze krótkie życie jest czasem na magię
i doskonalenie się w sztuce
wędrówki do Absolutu . bo choć słabi jesteśmy
to nie wolno nam zwątpić ...

nasz czas jest naśladującą złudzenie przemianą ,
nieskończonej przyszłości w nieuchwytne
wiecznie trwające Teraz .
i Zawsze .

Opublikowano

Nie podoba mi się moralizatorski ton w pewnym fragmencie. Nie znoszę urabiania.
Z tego co wiem, to w takich wierszach nie stosuje się kropek, ani przecinków...
Wersyfikacja schlastana...do poprawy.
Wogóle nie podoba mi się...jak dla mnie brzmi jak tekst piosenki hiphopowej.
Pozdrawiam

Opublikowano

Niestety, nie znam się i nie walnę tu Panu definicji...mogę tylko posługiwać się jakąśtam intuicyjną wiedzą, ale i tak nijt nie powiedział, że to nie będą wierutne bzdury...
Proszę popatrzeć na co niektóre wiersze z tego działu, które nie mają ani kropek, ani przecinków...takim wierszem chciałbym widzieć ten, choć rozumiem, że każdy autor ma swoją wizję. Ja prezentuje jedynie odczucia przy zetknięciu się z nią.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...