Życie głazem Syzyfa

[Lilianna Szymochnik]

Wali się wszystko na moje plecy spada
lawiną kamieni jak głaz owego Syzyfa.
Ciężar ten dźwigam życia tymi drogami,
za jakie grzech z kary - idzie moje pokuta.

Ciągle z tym głazem wtaczam cierpienia
bolesną walkę pod góry tocząc szczytu.
Zdzieram ręce do krwi to bolesna udręka
krzyż umęczenia łzą słonym - męka moja.

W pocie wylewam zdeptane w ślad ścieżki
Herosem, nie jestem, tym królem Koryntu.
Choć przebiegłością, czy sprycie dorównam
odrzuciłem ten głaz w czeluście do Hadesu.

Życie jest właśnie taką karą z pracy Syzyfa
gdy nagle z góry spadamy ze szczytu i kwita.
Obłędne koło moich ścieżek toczy się bycia
krętymi drogami płynie w te skały moja rzeka.