Ostatnia chwila

[Beata Kostalecka]

I chichotać będą moje myśli...
A ciało i dusza będą trwać w uniesieniu.
Uśmiechnę sie do łzawej kropli deszczu,
Dogonię wiatr!
Na chwilę umrze czas...
Na chwilę stanę się nieśmiertelna!
A na koniec
Pocałuję noc!
Promień księżyca oświetli kwadrat pustej przestrzeni...
Zamilknę
I zniknę!
I już mnie nie znajdziesz...

[Weronika Helena]

Na początek to tak..
Jakoś nie mogę się wykrzyknąć w Twoich wykrzyknikach... chyba warto to jeszzcze raz przemyśleć...
Niezrozumiałam wersu "Promieć księżyca oświetli kwadrat pustej przestrzeni" Ta pusta przestrzeń jakoś tak nie mogła się wyłonić z moich zagraconych myśli...
Po za tym okey! Myślę, że całkiem miło. Choć wydaję się, że chciałaś napisać coś dynamicznego, wykrzyknąć światu co czujesz, trochę chyba Ci nie wyszło. Moje skromne zdanie :) mimo to dzieki

Pozdrawiam Weronika

[Beata Kostalecka]

Dziekuje za komentarz. Jednak musze wtracic swoje 3 grosze :) Wiersz nie mial byc dynamiczny, nie mial byc forma wykrzyczenia swoich uczuc. Ten wiersz to pozegnanie. Tak jak mowi tytul - "Ostatnia chwila", opisuje to, co stanie sie w przyszlosci, co sama zainicjuje. A wlasciwie co zainicjowałam. Utwor ma watek autobiograficzny, ale o tym wiedza nieliczni i niech tak zostanie.
W kazdym razie dziekuje :)

Calusy - Kruszynka.

[Weronika Helena]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:) Achh... autobiagrafia za kilka chwil :) czemu nie :0. Spoko, spoko, grosz do grosza uspie się groszy miarka... ;) Ale mi dziś odbija...

Wer's

[Annabel Turtle]

Ładny wierszyk...