Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Zamknięcie

'Ivonne' I.W.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
Opublikowano

ok - poprawiłem poprzedni koment i
dziś umiemy już zmierzyć kilka wielkości
próżni i wcale nie jest ona pustką
wcale nie "nie istnieje" - nawet
nasi przodkowie mówili o jakimś eterze
o jakiejś "pierwotnej zupie"
a Słońce chyba nic wspólnego nie ma
z próżnią - boć nawet światło
czy w próżni czy w atmosferze
pędzi z tą samą 300000 km per s
dziś o zakrzywieniach częściej
i gęstościach się rozważa
boć człowiek przyzwyczaił się do gęstości i
skupień ciał - a dyć jest zupełnie inaczej
i nie otwieraj
bo przez drzwi przejdzie wiele informacji

a wiersz? chyba brak w nim konkluzji
boć serce, ejć, w dawnych czasach zastępowała je nerka

wiesz, złącz dwie nerki ale odwrócone ku sobie i?
czy bardziej podobne do malunku serduszka?
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. w tym tkwi klucz

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Heheheee Mr Krzywak, dobre :D
Cóż za demoniczna interpretacja, a raczej wizja...

Daję słowo - jeszcze nikt mi nie składał tak dobrych życzeń :P

Pani strasznie nastawia się na "ja" - wg mnie trzeba to bardziej zaciemniac. niech pani spojrzy - 1 wers jest praktycznie tym samym co drugi, 3 to dośc wątpliwy może nie slogan, ale coś, co się często słyszy. Kolejne wersy też bardziej przypominają złożenie z jakiś piosenek popu.
Ja po prostu nie lubie takiej poetyki, trąci ona mnie taką chasłowością, wielkimi slowami, pod którymi jest właśnie próżnia (moje "ja" i wytrych - ciekawe, z czym by ten wytrych dziadzio Freud skojarzył ;)
'Ivonne' I.W.

'Ivonne' I.W.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Pragnę zauważyć, iż jest to utwór, dotyczący „ja” i nie chciałam tego „zaciemniać” – wręcz przeciwnie – naumyślnie to uwydatniłam...

Zaś, jeśli chodzi o wytrych i potencjalne skojarzenie, to... hehehehe... proszę wybaczyć, ale nie potrafię się powstrzymać od śmiechu (uśmiechu?) – toż pociecha :D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 dziękuję Marku
    • Kwiatuszek
      Magia świąt – czy jestem fiutem?

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Mikerreq
      Wigilia Pustego Krzesła

      Przez Mikerreq · Opublikowano

      Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • violetta
      Wakacje

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • KOBIETA
      Wakacje

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...