Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

stare zdjęcia
czarnobiałe i te późniejsze
prawie jak kolor

ja i mój świat
piękni, młodzi
łza w oku
niby wczoraj

wspomnienia bez ciebie
zamykam album
łza coraz większa

bezdomne tęczowe fotografie
nie do wklejenia
full colour
najpiękniejsze
spóźnione

Opublikowano

Rozumiem, że kogoś bliskiego zabrakło, a żywe wspomnienia są jeszcze jak kolorowe zdjęcia, których nie da się wkleić do albumu. Ewentualnie - wszystkie wspomnienia o bliskich są właśnie takie - najkolorowsze zdjęcia, które zabierzemy ze sobą.
Jak by nie patrzeć - ładne.
Pozdrawiam.

Opublikowano

To byłby prosty wiersz, gdyby się ograniczył do opisu, bez próby "wymuszenia" wzruszeń, ta podwojona łza jest aż śmieszna; i druga rzecz: najmniej słów, niedopowiedzenia i sugerowanie - nawet w samym "suchym" opisie.

Może jakoś tak?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tytuł może być "Fotografie" (w tym edytorze nie widzę jaki jest włąściwy ;)

pzdr. b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tu też powtarzasz cudzy dowcipek? Po co? Nie stać Cię na własne? I to powtarzasz akurat te agresywne, mało subtelne, nieśmieszne... To zastanawiające.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tu też powtarzasz cudzy dowcipek? Po co? Nie stać Cię na własne? I to powtarzasz akurat te agresywne, mało subtelne, nieśmieszne... To zastanawiające.

odpisałam Pani na priv. A tak z ciekawości to Pani wiersz?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdy człowiek odszedł na wieczną wartę, pies został. Wciąż wącha powietrze - nie zna słowa śmierć, tylko kształt ciszy po dłoni, zapach butów, głosu, który już nie wraca. Leży pod murem, gdzie marmur pamięta imiona, gdzie z wazonów cieknie woda, a trawa śni, karmiona prochem. Poranki przeglądają się w jego oczach jak mgła, popołudnia rozlewane są złotem na kamień, wieczory przyciskają cień, długi i miękki, jak aksamit. Czasem unosi łeb, jakby w wietrze słyszał swoje imię, którego nikt już nie woła. Czeka - na krok, na cień, na cud. Nikt mu nie mówi, że cud się nie wydarzy. A jego oczy - lustra ciszy - odbijają spadające liście, światło, które znało człowieka, i powietrze, które pachnie pustką. I tylko noc zagląda mu w oczy, jakby chciała zapamiętać, jak wygląda wierność. Z każdym dniem jest mniej psa w psie, więcej ciszy. A kiedy w końcu przestaje się ruszać, ptaki nawet tego nie widzą. Tylko wiatr wtula się w jego bok, jak stary przyjaciel.      
    • Idealny kłamca ma zawsze kilka wersji na wypadek kontuzji kłamstwa A Pierwsza jest dla głupców, którzy wierzą w zapłodnienie boskie, ale już nie w DNA Druga dla hipokrytów, którzy się zdziwią swoim zdziwieniem, bo zero ich obchodzi Trzecia jest dla kłamców takich samych jak ja, to wersja bolesna, pełna ćwieków w dłoni. Czwarta jest dla Ciebie, byś mi uwierzyła, że wężowi ludzie wokół mnie tańczą Kolejna jest dla mnie, bym ufał pajęczynie zakrytej rzęsami, wersami – moją tarczą Bo idealny kłamca potrafi kłamać, że kłamie i brzydzi się sobą, tak jak czystą prawdą
    • Handlujący i plujący czy na serca polujący?  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Bo jest, każdy ma tytuł (czyli imię) ma mieszkanie (miejsce na portalu) ma znajomości w postaci znajomych (czytelnicy) i sam się musi bronić (jak każdy w życiu) Dziękuję :)
    • cmentarna alejka smutek mogile się kłania   obok samotność szuka bratniej duszy   ktoś  inny łzy obudził  są gorzkie   tylko znicze się  uśmiechają nadzieją   tu  krzyż  z  ciszą  tylko o prawdzie  rozmawia   to wszystko wiatr tuli liśćmi się  bawiąc 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...