Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

iglasta drobina zielonej potęgi
dorasta latami
ostoja fito myko inne mikro
i ptak
znajdzie tu przystanek

zamaszyste cięcia przemiany
wegetacja w dekorację
zanim zgaśnie
będzie wieścić przez kilka dni
narodziny grudniowej radości

Opublikowano
iglasta drobina zielonej potęgi
dorasta latami

siekiera sztucznie
wegetuje z zapasem sił
aby przygotować
solidną dekorację

zanim zgaśnie będzie wieścić
przez kilka dni

narodziny grudniowej radości


////////////\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

co za naukowa fantazja
nie za bardzo przypadło
aczkolwiek czemu mówić nie
takiej wariacji
popróbowałem coś zmienić
wg siebie
i może Twoich inspiracji podług mojego cięcia

wieczności.
Opublikowano

Tomku,
dzięki Ci najserdeczniejsze
ale na Twoją propozycję jestem na NIE.
Chcę aby pierwsza strofa pokazała sielankową biocenozę,
która dla wzniosłej tradycji jest niszczona.
Chciałem pokazać jeden z oczywistych, najprostszych
choć miłych bezsensów
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Po przeanalizowaniu przedłożonej oferty
postanawia się oddalić propozycję

U z a s a d n i e n i e

Udekorowana świeci lampkami a potem gaśnie.
Również o kimś/czymś umierającym mówi się że gaśnie.

W związku z powyższym postanawia się jak w sentencji:)))

Dziękuję Ci Marlett bardzo
i pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szanowna Lady
Tak to bywa, gdy pisze się na zamówienie:)
Od wynagrodzenia odstąpiłem:))))
Dziękuję serdecznie

PS. Jak na ironię w zamierzchłych czasach
tylko i wyłącznie bywała naturalna. To teraz
u mnie sztuczna też:)
Opublikowano

Wg mnie, to zielona potęga dorasta, a nie iglasta drobina, dlatego drugi wers zmieniłabym nieco, np.: … dorastającej latami …

Też zawsze mi szkoda tych uśmierconych zielonych dekoratorów, w szczególności zaś, tych wielkich stojących w kościołach.

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Beenie,
potęga dorasta?
ona już jest jeśli osiągnęła miano potęgi.
W ogóle zastanawiałem się czy pisać "potęga"
zieleń sama w sobie zawiera wymiar olbrzymu, giganta.
Natomiast choineczka latami dorasta ciesząc wokół siebie
cały ekosystem.
Aż pewnego grudniowego dnia dosięga ją ręka bezmyślności.
Może to zbyt duże słowa, ale problem niebagatelny
- potężna zieleń amazońska nieubłaganie kroczy ku zagładzie
Dziękuje Ci bardzo
i pozdrawiam

Opublikowano

Panie Jacku
ma Pan rację - chyba cena tradycji, choć ta radość wyrasta z tradycji.
I ma Pan również rację w dalszej swojej wypowiedzi, ale tutaj to już w wymiarze mikro.
Bo w wymiarze makro to mamy puszczę amazońską, Bory Tucholskie, które
obserwuję z przerażeniem. A przerażenie pojawiło się tym większe im więcej surowca potrzebuje kombinat celulozowo-papierniczy w Kwidzynie etc. Tam też wyrąb prowadzony jest zgodnie z jakimiś planami nasadzeń, przerzedzeń, zabiegów pielęgnacyjnych itd.
Ten mój wierszyk to taki mały protest - a wykorzystałem do tego choinkę bożonarodzeniową.
Dziękuję serdecznie
za wizytę
i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...