Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pogubiłam już barwy ciepła
zabłąkana w świtaniach mglistych
znieczulam monotonię jesienną
grogiem płosząc zziębnięte myśli

pachnie liściem na mokrej twarzy
pajęcze sieci snując mi w oczach
skry miedzianomiodnych pejzaży
wypalone pustką zamroczeń

zmierzch stroszy przedsenne powietrze
z głową na ziemi obiecanej
słonecznik szuka odpowiedzi
w szparach łatanych iluzjami
*

Zawitała barwami ciepła
Zabłąkana w świtaniach mglistych
Brązami na nieczułą ziemię zeszła
Wiotkimi snami strosząc myśli

Pachnie deszczem na mojej twarzy
Pajęcze sieci snując mi w oczach
Skry miedzianomiodnych pejzaży
Pełne deszczowych mroczeń

Zmierzch niesie nowe tajemnice
Z głową na ziemi obiecanej
Słonecznik szuka odpowiedzi
W szparach łatanych iluzjami



***Jacek Suchowicz
Słonecznikiem mnie zjesienniłaś,
Zmierzchem pełnym nowych tajemnic.
Pigwówką i grogiem mamiłaś,
Rozmarzyłem się czytając
- przyjemnie.
***
Stanisława
To Ty myślom moim zmieniłeś
bieg gmatwany pokrętłami.
Dzięki, że swoje grosze wtrąciłeś,
kielich w dłoń, częstuję nalewkami.

***Beni
rozjesienniona dzisiaj się czuję
szal szaromgielny ramię otula
liść spadający włosy całuje
kiedy do brzozy głowę przytulam

Opublikowano

rozjesienniona dzisiaj się czuję
szal szaromgielny ramię otula
liść spadający włosy całuje
kiedy do brzozy głowę przytulam


Pozwól, Stasiu, że i ja dołączę do miłego jesiennego spaceru.

znieczulona lirycznymi słowami pozdrawiam serdecznie Kierowniczkę wycieczki

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Beni, piękne podsumowanie jesiennej wycieczki, myślę że wyjdzie nam ona na zdrowie, bo zapowiada się ciepła chociaż deszczowa.
ciepełka życzę,

Marlet zapraszam również na wycieczkę po morenach naszego terenu, gdzie z góry widać piękne zatoczki jeziora drawskiego.
pozdrawiam ciepło

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...