Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wesołego grabaża łopatę sprzedam


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
tanio sprzedam łopatę wesołego grabaża

łapata, urządzenie pana grabaża służy do zadawania
radości wszelkimi sposobami w zależności od wyobraźni i
upodobania użytkownika

producent gwarantuje niezawodność

narzędzie to posiada niezwykły trzonek, z drewna dębowego
na którym zamocowana jest piękna szczera blacha

urządzenie to służy też do kopania
Opublikowano

Do łopat nie wyrabia się trzonków z drewna dębowego, chyba że jest to unikalna i specjalna łopata wesołego grabaŻa ze Zbaraża, co się nie zraża i odraża, a to się także w zyciu zdarza, prawda???

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może grabarza?

Kamil ma małe problemy osobowościowe (np. akcja warsztatowa 17 wierszy w jednym temacie),
zrobi wszystko by być zauważonym, bo nie jest on głupkiem który robi takie błędy
nie wiem czy on jest tym grabarzem, czy chce wybić się na czyjejś popularności
ogólnie jest to przykre i trochę drażniące,
bo chłop coś tam umie pisać, a co rusz wyskakuje z czymś poniżej poziomu,
ale nic to,
może też piszę ten tekst z tych samych pobudek ?? kto wie ??
a teraz lecę na mecz bo naiwnie postawiłem małą fortunę na zwycięstwo Polaków
ale czego się nie robi dla emocji i zapomnienia o ogólnej szarości ...

lekkiej ziemi.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może grabarza?

Kamil ma małe problemy osobowościowe (np. akcja warsztatowa 17 wierszy w jednym temacie),
zrobi wszystko by być zauważonym, bo nie jest on głupkiem który robi takie błędy
nie wiem czy on jest tym grabarzem, czy chce wybić się na czyjejś popularności
ogólnie jest to przykre i trochę drażniące,
bo chłop coś tam umie pisać, a co rusz wyskakuje z czymś poniżej poziomu,
ale nic to,
może też piszę ten tekst z tych samych pobudek ?? kto wie ??
a teraz lecę na mecz bo naiwnie postawiłem małą fortunę na zwycięstwo Polaków
ale czego się nie robi dla emocji i zapomnienia o ogólnej szarości ...

lekkiej ziemi.

wysoką cenę pan rzucił widać już dobrze pan mnie poznał odkrył pan moje moje słabostki, teraz jestem już wobec pana bezradny a pan chyba wobec mnie rad
przyznam umie pan schebiać hmm...tak zdolny, zdolny ale jeszcze niedorosły do pewnych spraw
nie rozumny, ale posiadający błysk w oku...ja wiem tacy są najlepsi, zwykle to oni przejmują pałeczkę o ile nie przejmą łopaty i nie wykopią sobie grobu.

Cóż mogę powiedzieć: sprzedane panu koniu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Ewelina może to lepiej że nic nie przecina , taki kosynierski romantyzm to nie super
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... fakt... tak właśnie bywa... :)    
    • ... a gdyby gdyby się rozglądnąć  spojrzeć poza … zrobić dla siebie  to co zatopione w niemożności    kochać świat mimo...   może życie smakowałoby jak kasza manna  z sokiem malinowym zrobiona przez mamę    może może warto  … nie zapominajmy o sobie    11.2025 andrew  Sobota, już weekend   
    • @KOBIETA Mądrość mędrca jest cieżkością ksiąg, mądrość ideologa jest mądrością tez, mądrość księdza jest mądrością sumienia, mądrość związkowa to mądrość bycia w razem i wspierania się w przede wszystkim trudach, a mądrość poety / poetki to mądrość lekkości, rokoka, baroku, stylu, słów i wyrażeń i tym podobne. Tak bym to generalnie widział :))  @KOBIETA Mądrością może być to, aby cechom swojego charakteru i swojej mądrości odpowiednio wybrać właściwą rolę. To tak jak Maria Antonina Aystryjaczka powinna zostać aktorką, a nie Królową, a Jerzy Waldorff wielkim politykiem światowej sławy, choć on akurat dobrze wybrał swoją rolę. 
    • Czy potrafisz tak się zapomnieć, by dzień zostawić za plecami, by godziny nie uwierały, w ciszę zaplątać się czasami?   Wsiąść do pociągu bez bagażu i w szybie odbić swoje myśli, które rozpłyną się w pejzażu miasteczek, pól i sadów wiśni.   Potem wysiąść w miejscu nieznanym, gdzie nie pamięta się imienia, a drogowskazy pchają prosto w stronę miękkiego nieistnienia.   Tasiemką drogi związać kroki, by nie kusiły do powrotu, w miejsca za ciasne przez nasze myśli i dni z bezsensem tkwiące w roku.   Dogonić siebie za zakrętem, swoim widokiem się ucieszyć, ruszyć pod rękę w dalszą drogę i w zapomnieniu lekko zgrzeszyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...