Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzień kołysze się jak pijany rzeźnik. zatacza
koła. a my właśnie dzisiaj odkryliśmy, że musimy
zatrzymać się w pół kroku. co pół godziny.
ignorować całości i wyskakiwać w biegu

z nabierającego prędkości pociągu. a ty nazwij to
jak ci się tylko podoba. ciekawe, prawda?

a czy widzisz jeszcze to jezioro -
ukryte w puszczy, idealnie czyste. martwe.
zaludnione jedynie przez skarlałe okonie
i dzieci kąpiące się pod czujnym okiem sosen.

Opublikowano

odnosze niepokajace wrazenie, ze wiersz jest niedokonczony... ja wiem ze to jest tylko wrazenie, ale co nie zmienia faktu, ze jest ono niepokajace... szczerze mowiac, jesli w tej calosci i urywalnosci wiersza istnieje jakis glebszy sens, to ja zwykly szary czlowiek go nie dostrzegam, ale i tak mi sie podoba, chociaz taki urwany jak dla mnie...

Opublikowano

Piotr takie teraz pisuje wiersze. I ma do tego prawo, oczywiście. Nawet mu się to udaje. Zależy mu (tak myślę) wyłącznie na wywołaniu wrażenia. Bardzo skrzętnie zaciera natomiast wszelkie ślady, pali kładki, żeby broń boże któryś z czytelników nie doszukał się jakiejkolwiek konkretnej treści.
Pozdrawiam,
Paweł

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



podpisuję się pod Tadziem. Bardzo dobry tekst i ostatnia część.
Jedyne co mnie razi , to:
"
wyskakiwać w biegu

z nabierającego prędkości pociągu."

szyk jakoś mnie boli w oczy. Ale to drobiazh.

"czujne oczy sosen" świetne

Mirka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...