Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie jeżdżę lexusem
scenariusz życia nie zakładał tego
ale mam honor by nie spadać
z konia na bruzdę po podkowie

każdy upadek boli najbardziej z drzewa
pod którym zwodziłeś mosty pod wiatr
zapinałam koszulę na lewą stronę falbanek
zawsze mam pełno mimo pustki pękniętego
dzbana nie zasypię tym bardziej
że tonacje jesieni są w modzie

żółć zalewa zgniłozielony krajobraz w ramach
nieprzyzwoitości panoszą się jak pelargonie
zrzuciłam z balkonu
niejedno
pokonam śmiechem
?

Opublikowano

Witam
Stanisławo
wiersz dopiero czytany kilkakrotnie, odkrył swoją wymowę i tak:
równie dobrze czyta się bez drugiego wersu, który niewiele wnosi.

no i jesień tylko w tytule taka piękna:)
a pelargonie już poleciały z balkonu? :)
pozdrawiam

Opublikowano

a ja tak pokombinowałam i chyba przekombinowałam:)

nie jeżdżę wprawdzie lexusem
nie zakładał tego scenariusz mojego życia
ale mam swój honor by nie spadać
z wysokiego konia na bruzdę po podkowie

każdy upadek boli najbardziej
ten z drzewa pod którym zwodziłeś
mosty pod wiatr
zapinałam koszulę na lewą stronę falbanek
zawsze mam pełno pękniętego mimo pustki
dzbana nie zasypię tym bardziej
że tonacje wydźwięku jesieni są w modzie

żółć zalewa zgniłozielony krajobraz w ramach
nieprzyzwoitości panoszą się jak pelargonie
zrzuciłam z balkonu
nie jedno
pokonam śmiechem

Opublikowano

O! Teraz to wiem na mur, ze jesień przyszła - czułam,że napiszesz
nie tylko o jesieni tej w przyrodzie, ale nie wywalisz tych pelargonii?
Nie wiem teraz jak się odnieść do wiersza, bo czytam, że będziesz zmieniać?
Pozdrowię więc ino serdecznie i poczekam na ostateczną wersję:))) EK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jestem tylko łzą w oku świata spadam w jednym mrugnięciu tnę poplątane nici uczuć przychodzę jak płacz odchodzę uśmiechem zarażony czasem chwytam bezpańskie chwile jak psy szczekające o zmierzchu czuję oddechy tych co byli dla nich świeże kwiaty ode mnie znicz zegar wariat do grobu złoży poetę który nie czuł że żyje
    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
    • @Berenika97 Okna są różne a my ... guru spojrzał przez zupę żurek jak małpa także to żenujące  ma pewnie swoje okno    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia  @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...