Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

oddech wieczoru jeszcze pachnie jesienią
okno o zachodzie zawieszone nad parapetem
iluzorycznie stanęło w płomieniach słońca
czerwona sukienka ma więcej w sobie życia

przemawia zafałszowanym szmerem tkaniny
nie pobiegnę przecież po lepsze niewiadomo
komu dawno podarowane bez wzajemności
kałuże w brudnej wodzie mają tyle nieba

złudnego choć każdy może się napatrzeć
nawet błyskawica jawi się podwójnie mając
nadmiar światła nie podzieli się z nikim
sama w sobie gaśnie natychmiast

kiedyś on zabrał mnie w wielki świat
ogromne bogactwo do dziś ponad
nędzę pochowano na przedmieściach
tak jak miłość na pokaz - szarość ukryta

w domu gdzieś za szafą z możliwością
częstego wychodzenia do nas - stale
uzmysławia i potęguje bezradność nocą
zadowolona że my znowu mamy siebie dość

Opublikowano

no!nie na W tylko na P:)
P jak pięknie

a to to juz wogole mistrzostwo na dzisiejszy dzien(dla mnie,odbieram mmm):

nawet błyskawica jawi się podwójnie mając
nadmiar światła nie podzieli się z nikim
sama w sobie gaśnie natychmiast

wszystko mniam
pozdrawiam

Opublikowano

iluzorycznie stanęło w płomieniach słońca
sukienka czerwona ma więcej życia w sobie---> zmieniłabym "czerwona sukienka ma w sobie więcej życia"

a reszta...no zatkało mnie! metafory pierwsza klasa i w ogóle mniam!:)
zabieram ze sobą:)
ps. ja się zgadzam ,burze pomagają, i to jak! w końcu ja zrodzona w burzy, to wiem co gadam:)

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...