Grób

[piotr bryliński]

Grób

wszystkie jego marzenia, plany, miłość i nienawiść
ból i radość życia skończyły się
zostały przykryte płytą
płytą nagrobną
czarną jak noc
ze srebrnymi literami niczym promienie księżyca
wyrytymi dłutem na gładkiej powierzchni

żegnali go ze łzami w oczach i smutkiem na twarzach
literami tekstu zamienianego w słowa
wypływającego z ich ust
urywanym szlochem
chwilą jednego wielkiego żalu
że odszedł

po kilku tygodniach zapomną
że był, że istniał
zatracą go w swojej pamięci
zapalą świeczkę na grobie
raz w roku
tyle będą musieli zrobić
nie dla niego ale dla siebie
dla spokoju sumienia

tylko jeden jedyny kwiat będzie tam zawsze
zawsze świeży i biały
zawsze Kalia
zawsze od jednej osoby
zawsze od Niej
ona go kochała naprawdę
ona go rozumiała
ona płacze po nim
ona zostawia kwiat

Tylko Ona

2004.03.18

[Eliphas Lévi]

Grafomania... again and again...