Do czasu

[Daniel Rusadzki]

Dzień za dniem umyka,
Tykają zegary.

Nikną marzenia przeszłych chwil,
Nikną minionych dni czary.

Promyki wspomnień gasną,
Połknięte przez mroki zapomnienia.

W konfrontacji z dążeniami,
Ginie sens istnienia.

My- wędrowcy czasu,
Bezkresnych równin koczownicy,

Nigdy nie umiemy na czas zarzucić kotwicy,
We mgle płynąc ku zapomnieniu,
Ku horyzontowi, o wolności marzeniu…