Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do przyjaciela - to znaczy: Do Ciebie,
Człowieku; Bo jako gatunek stanowimy jedność;
I we krwi nie zło nam wpisane, lecz dobroć,

Nie bój się śmierci.

Bo czego tu się bać ?
Jedynie dni przyszłych żal,
Tych z przyjaciółmi,
    W noc zasypaną gwiazdami.

I tej dziewczyny co czeka,
W oknach oddaje dzień;
Radości w kwiatach i wciąż,
    Przypomina jej się sen.

Ale sen i żal ważnym nie będzie;
Gdy robak przez gardło do ciała
wijąc się, obślizgły - Ci wejdzie.

Nie bój się śmierci tej,
Co zabiera smutek z pustych ścian,
I raz pragnie pierwszą być.

Bać? Egzaminu należy się; phi!
Ludzi? Jasna rzecz; Iść w mrok,
Brnąć po kolanach - idź precz.

Tak Ci powie świat ten; strach,
ze strachu schowasz marzenia swe,
umysł - jakby nie było; gdzieś hen! hen!

Śmierć wspaniała jest; nie czekasz na nią,
i nic nigdy nie wiesz; po prostu -
godzina zero i odchodzisz w cień.

Lecz cień i wspaniałość w grobie - nic,
Leżysz bezwładny nie myślisz nie czujesz,
Gdy żałobnicy będą po kątach wódkę pić.

To prawda że telefon nie zadzwoni,
Że radość ujdzie w domach - ale jaka ona dziś?
gdy z jej braku pragniesz jedynie nieba.

Którego nieba ci obiecano ? Gdzie raj -
Skąd Adama i Ewę wygnano ? I w toku,
--- Refleksji piekło powstało .............?

Bój się świata tego; nie ma łatwo hej!
Gdzie spojrzysz - kamyki królują;
Świata na kamieniach zbudowanego.

Śmierć kończy życie twe; zwyczajnie: the end;
nie oddychając nawet nie poczujesz świata swąd;
i czym nakarmisz dzieci swe? wspomnieniem?

Czego bać się śmierci? Pyk! I koniec;
Twe prawo - wybór twój; --
Ktoś położy na grobie wieniec;

Jak ptak jak roślina jak pies;
Zdechniesz - umrzesz - nazwij jak chcesz,
I żadne niebo czy piekło - nie, nie.

Ale "nie bać" się nie znaczy "zrobić",
Bo przecież można nie bać się też matki
i nie pójdziesz jej zabić; "nie bać się" to łatwiej żyć.

Lecz matkę szanujesz - matkę kochasz,
Nie bojąc się piekeł - bliźniego co: nie znasz,
Łatwo Ci przyjdzie gnojem okopać.

Są strumienie co twe oczy nie widziały;
I zachwyty czasu ziarenek bycia -
Gdy cały świat korzyści pragnie: nie uciekaj...

Lecz biegnij gdy świat Ci ciemnotę wciska,
Między zęby upcha i dumnie okiem wielkim mruga;
I gdy czujesz że śmierć jest Ci bliska;

Przyjacielu mój..

Nie proś o odwagę - nie mnie, nie Boga,
Nie klękaj - nie płacz - nie krzycz,
Ucieknij lepiej od świata - bez śmierci - bo szkoda.




ps. Wszystkich tych, którym nie odpisałem na PM, bardzo przepraszam. Postaram się nadrobić zaległości niebawem. Po ses. Pozdrawiam.
[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 30-01-2004 22:49.[/sub]

Opublikowano

dlugi to to on rzeczywiscie jest, ale na szczescie nie za bardzo przegadany, chociaz czasem juz mialem dosc, jak zaczynales jakis kolejny watek... wiersz do pewnego momentu trzyma sie dobrze, a pozniej wydaje mi sie, ze juz troche nie miales zbytnio pomyslu jak dalej to zrobic, badz juz zakonczyc i pisales...ogolnie to chociaz troche przegadany, to mi sie podoba... nie bac sie smierci, no pewnie ze sie nie boje, nie ma czego...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Co do wiersza to ma on Twoj dosc dobrze znany mi styl i niech tak zostanie.Choc dlugi, nie nudze sie czytajac go?

Co do p.s-u to dobrze ze o tym wspomniales..

Wiesz czego ja sie boje najbardziej..Obojetnosci drogiego czlowieka..

Pozatym sesja?????? Od kiedy???

Opublikowano

Witam Sewerynie.Mysle,zeto niepewnosc gdzie?i czy?sie przebudzimy po tamtej stronie budzi lek.Ale pan zdaje sie wiedziec cos wiecej,piszac do przyjaciol "nie boj sie" Mimo obszernego tekstu,odpowiedzi nie znalazlam?!
Pozdrawiam M+A

Opublikowano

czyli polemiki z samobójcami ciąg dalszy ? (mój był troche krótszy:) ) ale chyba odnosi jakiś skutek bo zniknęły te wierszyki...
apropo twojego: dużo chciałeś powiedzieć i trochę chyba ci się wymknęło spod kontroli (ale w tym akurat wypadku ważna była treść więc sięnie czepiam) nie podoba mi się natomiast porównanie do "matki" już pomijając fakt, że trochę nadużuwane przez co banalne.... to jeszcze najzwyczajniej nie trafione i chyba nawet niepotrzebne...
ale generalnie zgadzam się z przesłaniem: nie ma co się bać ani śmierci ani tym bardziej życia... zbyt dużo ciekawych rzeczy do poznania zostało...
ale zwrotka:
"Są strumienie co twe oczy nie widziały;
I zachwyty czasu ziarenek bycia - "
powinna być bardziej wyrazista, bo(przynajmniej ja tak to rozumiem) powinna przekonać o tym, że jednak warto żyć...

jeszcze słówko do Marii Anonym: jak to nie nie znalazłaś odpowiedzi?? kilka razy przecież jest powiedziane: nie ma piekła, nieba, boga, życia po śmierci: całe nasze życie trwa na ziemi; przez co samobójstwo naprawdę jest nie najlepszym pomysłem...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...