na zielonych łąkach

[zak stanisława]

krystynie

na zielonych łąkach Pana
jest wiele miejsc dla nas

pamiętasz - dobrałam się do twojego siana
nożyce tępe a schody do nieba
goniłaś mnie przez korytarze cieniem
kładł się dzień schowek w łazience straszył
wyrzutami sumienia przepełniony kosz
twoich sianokosów

to najbardziej utkwiło gdzieś głęboko
czarna dziura śmieje się z młodości

mówiłaś: będę poetką - zaparcie cię czytałyśmy
chłonąc miłość z wersów
- ty pisz książki - powiedziałaś
goniłam komary przekornie nożyczkami
zbierając strzygi twoich włosów

dziś bogu czytasz poematy
moją powieść pisze samo życie
za mnie za nas

[Tomasz_Biela]

dedykantka będzie miała co czytać
nie będę nic zmieniał
skoro jest dedykowany

i bez zmian się podoba
zawsze mają w sobie to coś


wieczności.

[zak stanisława]

tak Tomku, będzie.....czasem robimy wszystko za pózno!
pozdrawiam ciepło ES

[greg_lipski]

ech Stanisławo, też miałem kogoś komu mógłbym ten wiersz zadedykować. dziękuję za te wersy. pozdrawiam

[Ewa_Kos]

Podoba się tak o tych początkach pisania.Ładnie
bardzo.:)))) Pozdrawiam od Kosów :))) EK

[zak stanisława]

greg, współczuję, i dzięki pozdr

[Marienka_]

Łąki rajskie,łąki ziemskie...piękne.Tam zawsze,tu czasami.Pozdrawiawiam.

[adam sosna]

można łąkę lasem zamienić?
nie identyfikować pla z autorem?

chyba czuję

[EWA_SOCHA]

ale żeby odrazu z nożyczkami za ludźmi... Stasiu! taki nygus byłaś?
:) piękny wiersz!!!!
CMOK!

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

he he nie nygus, tylko fryzjerka ze zdolnościami do cięcia długich włosów, co wyglądają jak siano, he he, stare czasy ech, jak ten czas leci, ubywa ludzi, ubywa...
ściskam Ewo

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki sosenko, las, to las,pozdr.


Marianno, dzięki /pozdr,

[Eugen De]

krystynie

na zielonych łąkach Pana
jest wiele miejsc dla nas

pamiętasz - dobrałam się do twojego siana
nożyce tępe a schody do nieba
goniłaś mnie przez korytarze cieniem
kładł się dzień schowek w łazience straszył ....i tu może nastąpić małe przesunięcie
wyrzutami sumienia przepełniony kosz
twoich sianokosów

to najbardziej utkwiło gdzieś głęboko
czarna dziura śmieje się z młodości

mówiłaś: będę poetką - zaparcie cię czytałyśmy ..... i tu przesunięcie, bo to "zaparcie cię....?takie se!
chłonąc miłość z wersów
- ty pisz książki - powiedziałaś
goniłam komary przekornie nożyczkami
zbierając strzygi twoich włosów

dziś bogu czytasz poematy
moją powieść pisze samo życie
za mnie za nas

Pozdrawiam Stachno!

[zak stanisława]

Eugenie Pomocny- dzięki, pozdrawiam serdecznie, z podszeptów skorzystałam
Dziewuszko, co za ciebie?
ścisk,am