****

[Gianej]

Patrzę w Twe oczy,
widzę jak diamentowe krople
w kącikach rosną mieniąc się w blasku świec,
zamknięte powieki wyciskają ten klejnot
na pajęczynę rzęs gdzie drga...
czeka na zerwanie jak owoc dojrzały.
Lecz owoc ma duszę, nazwę, kolor i kształt...
....a łza?
Blask zimny od czasów narodzin,
klejnot, któremu żaden szlifierz kształtu nie nada,
nie zmieni na ból, cierpienie, szczęście, wściekłość czy żal....
Patrzę w Twe oczy,
zbiorów nadszedł już czas...
pęka trzymająca nić i lśni przez chwilę mokry ślad.
nic nie mów... teraz wiem już...
gdybym zarabiał szlifowaniem łez
królowie mieliby je w swoich koronach.

[natalia]

tak bajkowo opisałeś te łzy, że mimo oklepania tematu podoba mi się :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[Indian_Summer]

hmm... podoba mi sie... na pierwszy rzut oka tak jakby przegadany, ale to tylko pozory, niczego za duzo, niczego za malo... slicznie opisales lze, ktora wyplywa z oka i dalej powoli az spadnie z rzes, tak ladnie az ja zobaczylem... no i fajna puenta, no i ogolnie fajny wiersz...