Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiesz, co oni teraz mówią, kochana
dzwonią dzwony, od jutra
mnie już tutaj nie będzie
zostawiłbym tobie kilka kartek
ale

i tak nas nie ma

dawniej łamali nas pałkami
a kości odrastały
wybijali zęby, potem
wstawiały nowsze
piękne asystentki
widziały w nas bohaterów

wiesz, nie mam sił się bronić
kilku chłopaków w mamrze
kilku staruszków z tymi butelkami
czasem kiwają głową na znak
niby poznają przed zaśnięciem

i tak ogłosili pokój
a wszystko podrożało.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


he he zależy jakie... niektóre bledną ,niektórych akcje rosną, moje są jakie są
A widzisz, ja niepoprawna optymistka, tylko te dobre kolekcjonuję, stąd tendecja zwyżkowa, reszta spalona na stosie ;)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ale wtedy z ostrożności można przemilczeć coś ważnego, no cóż komunikacja też zakłada pewne ryzyko.....

Pozdrawiam

:o)

Komunikacja między ludźmi już ma wpisane pewne ryzyko, ale co tam. Jakoś trzeba dawac sobie rade :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Faktycznie fajnie się czyta, męski wiersz, taki trochę knajpiany.
To może ja obiorę te kartofle, żeby się nie zmarnowały :-))
Pozdrawiam
Fanaberka
:-D
Ja Ci pomogę a wiersz na miarę czasów - ode mnie + i pozdrówka :)))) EK
Opublikowano

Podobają mi się takie rozmyślania, trochę do siebie, trochę do kogoś. Jednak sporo niedomówień, jeśli jest to osobny wiersz, może trochę za dużo. Dla mnie brzmi jak początek czegoś, motto opowiadania np.
Fragment, którego nie rozumiem:
"..wybijali zęby, potem
wstawiały nowsze
piękne asystentki
widziały w nas bohaterów..."
Czy nie powinno być "wstawiali nowe"- tylko kto wstawiał? Jeśli odnosi się to do pięknych asystentek, może powinno być w ostatnim wersie zwrotki "one widziały w nas bohaterów" Powinnam być może wiedzieć ale zastanawiam się też skąd tytuł, wiersz tego nie tłumaczy.
Całość wspomnieniowo-refleksyjna, z odniesieniami do współczesności. Ciekawy wiersz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Odpisze tak - 2 strofa jest po prostu zjechana, właśnie przez to, że raczej cięzko złapac, o co tutaj dokladnie chodzi. A nie chce tutaj, że tak powiem, publicznie rozpowiadac się, złoże to po prostu na karb własnej nieumiejętności przekazu.
Co do kwestii niedomówień - też mam taką świadomośc, dlatego spróbuje zrobic coś innego, niech ten utwór sobie żyje dalej.
Dzięki za sygnały co nie tak - dzięki temu jest się nad czym zastanowic.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...