Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tęsknota


Rekomendowane odpowiedzi

stanę na scenie
niema jak podłoga
spojrzeniem opowiem
o tęsknocie
która mi skórę od kości odrywa
bo tak chce do ciebie
wszystko we mnie

na dywanie jeszcze ciepłe
serce próbuje wyjść za drzwi
uciekło z ciała
w którym zbyt długo cię nie ma

łzy rządkiem równiutko
wychodzą po parapecie
szukając drogi
pod twoje stopy

pozostają mi tylko myśli
zawieszone w niczym
nie mam nawet pomysłu
jak zakreślać dni w kalendarzu

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wydaje mi się, że poniższe fragmenty zupełnie leżą, ale to moje zdanie, więc rób co chcesz
"bo tak chce do ciebie
wszystko we mnie"

"uciekło z ciała
w którym zbyt długo cię nie ma"

"pozostają mi tylko myśli
zawieszone w niczym
nie mam nawet pomysłu"

a reszta też jakoś nie porywa

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zgadzam się ze Stanisławem - niezłe fragmenty np.: "stanę na scenie niema jak podłoga", "na dywanie jeszcze ciepłe serce próbuje wyjść za drzwi", przeplatają się z kiepskimi - "spojrzeniem opowiem o tęsknocie", "bo tak chce do ciebie wszystko we mnie",
"uciekło z ciała w którym zbyt długo cię nie ma", itp.
Można z tego utkać niezły kawałek, pod warunkiem, że wyprujesz złe nitki.

Z pozdrowieniami. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

cały wiersz mnie nie zachwycił przez te słabe skrawki, jak np. 'spojrzeniem opowiem o tesknocie', jest jeszcze klika fragm. które mi zgrzytają

"bo tak chce do ciebie
wszystko we mnie"

"(...)z ciała
w którym zbyt długo cię nie ma"

"łzy rządkiem równiutko
wychodzą po parapecie ===> coś mi tu nie pasuje
szukając drogi
pod twoje stopy" ===> 'szukać drogi pod' dziwnie mi brzmi

ale są perełki (te które wymieniła Lady)

ogólnie z wiersza by coś było lepszego, gdyby go troszkoe dopieścić, przerobić

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

a może tak:

stanę na scenie
naga jak podłoga

co mi skórę od ciała odrywa bo tak chce do ciebie
wszystko we mnie

na dywanie jeszcze ciepło
próbuje wyjść za drzwi

łzy smutne
chodzą po parapecie


nie wiem nawet
jak skreślać w kalendarzu dni

to moja skromna propozycja wstępnych zmian.
Tęsknotę tę czuję aż nadto, dlatego warto byłoby coś przebudować:))
pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • każde dno ma drugie dno każda choroba jest chora każde lustro odbiciem każdy brat ma brata każda racja racją   ale nie każdy może być szczęśliwym  nie może ziścić swych marzeń bo życie go nauczyło o nie się potykać 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - kościół powinien świecić skromnością - dzięki za czytanie -                                                                                                 Pzdr.serdecznie. @violetta - @Jacek_Suchowicz - @Marek.zak1 - @Łukasz Jasiński wszystkim wam dziękuję za komentarze - 
    • Ona nie wie czy dalej kocha, nie wie co czuję, kiedyś cieszyła, dziś w serce mnie kłuje, nie wiem co z tym zrobić, gdyż nadal ją kocham, chciałbym umrzeć spłonąć odpłynąć gdzieś w otchłań, w pustkę się zmienić, owa w mym sercu teraz gości, nie ma w nim już ani krztyny szczęścia czy radości, chcę umrzeć zniknąć lecz śmierci się boję, co mam robić? - nie wiem  we własnych łzach tonę.
    • @Ajar41 - @Rafael Marius - @helenoir - dzięki - 
    • Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...