krwawienie miesięczne

[Leonard Tall]

zbierając okruchy nocnych kwiatów
po cichu zakradam się za lustro
egzystencjalizm betonowej ściany
roztapia linie papilarne

ukryty w srebrnej masce twarzy
czekam aż przyjdzie
nieświadomy
i spojrzy

oko w oko
kawałek ust i nosa przeskakuje
na pęknięciu w rytmiczny takt
skurczu mięśnia
odwrócony na drugą stronę
manekin pociągany za sznurki

zaczyna wylizywać spod paznokci
oblanych kolejną zmazą popołudniową
drobiny piasku z plastikowej łopatki
i małych samochodów

oślepiony księżycem
powoli odcinam sznurek za sznurkiem
ręka pada w przerażeniu anonimowości
zbrodni doskonałej

leżący kształt czernieje w białej poświacie


---------------
chodzi mi dokładnie o to czy przesadnie nie skomplikowałem tego tekstu - czy da sie odczytac o co chodzi? no i ogólnie co sądzicie o tym?
wprowadziłem małe zmiany do tekstu ale nadal mam mieszane uczucia - wyrzucic to czy da sie z tego wycisnąc cos naprawde dobrego?