Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jeden radzi większą wannę
druga większy dzbanek
lecz wybierze to co zechce
sam imć pan kochanek.

Gdyby o mnie zaś chodziło
gdybym ja miał fory
to z pewnością brałbym kąpiel
w otchłani amfory.

Lecz pionowe to naczynie
nie pomieści dwoje
więc samotny i markotny
przy amforze stoję.

Opublikowano

A ja tam wiem jedno:
Że do bicia piany
Nie trzeba ni panienek,
Ni panów, ni wanny.
I choć się nad tym głowią
I mędrcy i fizycy,
Najlepszą w świecie pianę
Wciąż biją politycy.

Opublikowano

... i z tej piany robią krem,
kładą wafle, na nie dżem
wszystko kremem upiększają
i ciemnotę nam wciskają,
jaki śmiałek im to powie,
że bez zajęć są posłowie,
piana im się z pysków toczy,
piana im zalewa oczy
lecz nieczuli na uwagi
pełni werwy i powagi
dalej toczą swoje boje
więc po uszy w pianie stoję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I oto wyszła dziewczyna
naga, z wanny pełnej wina
bo uwielbia wprost kąpanie
lecz nie w winie a w szampanie,
a tuż obok koleżanki
na batucie (choć z leżanki)
też do naga rozebrane
podskakując depczą pianę
a ta piana taka śliska,
a tej piany cała miska,
mokre nawet od niej ściany
a więc starczy, dość tej piany.
Opublikowano

Zawsze jest dobrze czegoś się trzymać
szczególnie kiedy zaczyna zżymać
żona gdy mówi drogi mężusiu
wstań i chodź ze mną, chce mi się siusiu,*
a mi w tym czasie śni się przyjemnie,
więc mówię, żono idź że beze mnie,
albo przetrzymaj sobie do rana
a rano kiedy będziesz wyspana
to sama pójdziesz, wiesz gdzie WC,
a ona na to, ja teraz chcę
cóż więc mam czynić, wstaję i idę
i cicho mruczę - uduszę gnidę,
lecz złość mi wkrótce sama przechodzi
i myślę sobie, a cóż mi szkodzi
jestem na działce, jest noc piątkowa,
jeszcze się wyśpię, pośnię od nowa.


* - wejście do ubikacjj mamy na zewnątrz altanki i żona
boi się w nocy chodzić sama.

Opublikowano

Zasłuchany w szum strumyka
(stoi wiadro, żona sika)
tracę wątek, wątek cenny
bo dziś jestem bardzo senny,
lecz gdy wstanę tuż nad ranem
coś tam będzie opisane
bowiem moja wena twórcza ...,
... kurczę, żonie się rozkurcza
i już wodospadu siłą
sika żona, że aż miło
lecz ja oczu nie otwieram,
a niech leje se cholera,
tylko zapach coś nie taki,
żono, spieprzaj do kloaki.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       
    • Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
    • szczęście nie leży na ulicy tylko tam gdzie się go nie spodziewasz   jest między niebem a ziemią ciągle sie uśmiecha czeka na ciebie   szczęścia nie kupisz na targu nie stać cię na nie bo bezcenne   a jeżeli ci sie poszczęści zapuka do ciebie powie  jestem   a ty poczujesz się jak  miłość  którą ktoś wpuścił do domu  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...