Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

uśmiechaj się do mnie panie Coetzee
gdy głosem kobiety mówisz o imperatywie wierności
a wtedy będzie tak jakbyśmy rozmawiali
o tym co jest czuciem a co być może miłością
podpowiesz znaczenie słów i wyjaśnisz ich ulotność
tyle kobiety jest we mnie że wystarcza jej od śniadania do kolacji
to jest czas zapachów które ustawicznie niweluję
wiem powiesz że to aromaty życia i warto się z nimi zmagać
a ja wierzę tobie pewnie dlatego że głosem kobiety podpowiadasz
trzeba kochać to co najbliższe co można dotknąć ręką
uwierz to jest miłość niezgrabna nieefektowna
nie umiejąca się wysłowić



Wersja Oleny:)

uśmiechaj się do mnie panie Coetzee
gdy głosem kobiety mówisz o wierności
wtedy będzie jakbyśmy rozmawiali
o tym co jest czuciem a co być może miłością
podpowiesz znaczenie słów i wyjaśnisz ich ulotność

tyle kobiety jest we mnie
że wystarczy jej od kolacji do śniadania
to jest czas zapachów które ustawicznie niweluję
powiesz aromaty życia - warto się z nimi zmagać
a ja wierzę pewnie dlatego że głosem kobiety podpowiadasz
trzeba kochać to co najbliższe co można dotknąć ręką
uwierz to jest miłość niezgrabna nieefektowna
nie umiejąca się wysłowić

Opublikowano

bardzo podoba mi się treść
ale technicznie jest okropnie
zrób coś z tymi przecinkami - albo konsekwentnie, zgodnie z interp, albo wcale, bo teraz jest strasznie
i gdyby dało się jeszcze coś zrobić z tym, żeby wyrównać jakoś wersy, optycznie byłoby ładniej;)
pokombinuj coś z czterema ostatnimi wersami, dopieść
podoba mi się bardzo tyle kobiety jest we mnie, ze wystarcza jej od śniadania do kolacji

pamiętam Twój jakiś wiersz z kotem, ten też na pewno zapamiętam, tylko dopracuj:)
pozdrawiam/olena

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z przecinkami łatwiej jak z optyką:):). Optykę może zrzucimy na nieralność dialogu?:):)
Oleno, dziękuję bardzo za rady, ich nigdy za dużo i cieszy mnie, że treść podoba się Tobie:)
pozdrawiam:)
Opublikowano

uśmiechaj się do mnie panie Coetzee
gdy głosem kobiety mówisz o wierności
wtedy będzie jakbyśmy rozmawiali
o tym co jest czuciem a co być może miłością
podpowiesz znaczenie słów i wyjaśnisz ich ulotność

tyle kobiety jest we mnie
że wystarczy jej od kolacji do śniadania
to jest czas zapachów które ustawicznie niweluję
powiesz aromaty życia - warto się z nimi zmagać
a ja wierzę pewnie dlatego że głosem kobiety podpowiadasz
trzeba kochać to co najbliższe co można dotknąć ręką
uwierz to jest miłość niezgrabna nieefektowna
nie umiejąca się wysłowić


no tak mi wyszło, może się spodoba;))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...