Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czekanie na ciebie
rozchodzi się po mnie echem
wyciągam z niego
wiadrami
minutę za minutą
jak ze studni
bezdennie dennej

a przecież jestem motylem -
ruchomym witrażem
między twoim
tak na wiatr
i nie pod wiatr

te obrazy myślokształtne
przybierają formę
pustych pokoi
i śladów po kulach
w płocie
wciąż jeszcze liczę na ciebie
choć wychodzą ułamki

wiesz
skrzydła to tak naprawdę
kamienie u ramion
dlatego dźwigać je cierpliwie
potrafi tylko anioł

Opublikowano

Zawsze mówiłem (można to sprawdzić!), że wiersz tzw. biały, aby był wierszem nazwany, musi posiadać pewne swoiste cechy, które odrózniają go od zwykłej prozy poszatkowanej na wersy... Np. tego wiersza nie da się zapisać w formie prozowatej. Każda taka próba będzie nieudolna i na siłę, po prostu śmieszna...
Ten niezamierzony rym niedokładny w ostatniej zwrotce przydaje jeszcze temu wierszowi miana poezji naprawdę bardzo dobrej - jak to moi przedmówcy już powiedzieli. Brawo Lady, tak trzymaj i częściej ubogacaj nasze dusze...
Pozdrawiam Piast

Opublikowano

Ojej.. aż się zarumieniłam. Chyba nie widziałam jeszcze tylu miłych komentarzy na raz.

Michale - takie słowa właśnie od Ciebie to wielka radość, aż nie wiem co powiedzieć :) dziękuję. Ściskam promiennie.

Chaniu, Stasiu - strasznie się cieszę że się podoba, dzięki za dobre słowa. Buziaki.

Bartku - rzeczywiście rymnęły się te ramiona z aniołem :) Dziękuję za komentarz, to o płucach szczególnie miłe :) Pozdrawiam.

Piaście drogi - chyba z tym ubogacaniem to przesada, ale jakże miła przesada :) dziękuję, że zajrzałeś. Uściski.

Opublikowano

Fagociku (że tak sobie niecnie pozwolę zdrobnić) - to strasznie miłe, dziękuję. Bierz i nie oddawaj :) Uśmiecham się słonecznie w środku nocy i pozdrawiam ciepło.

Opublikowano

no no no... ;)
i ja znalazłam coś dla siebie;P

czekanie na ciebie
rozchodzi się po mnie echem

a przecież jestem motylem -
ruchomym witrażem
między twoim
tak na wiatr
i nie pod wiatr

te obrazy myślokształtne
przybierają formę
pustych pokoi
- to nie próba skrócenia wiersza, tylko moje ulubione momenty;)

pozdrawiam serdecznie/ olena

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O jakże mi miło :) Dziękuję za odwiedziny. Trafiłaś z tą wanilią jak słowo daję :)) To mój ulubiony zapach - uwielbiam lody waniliowe, balsamy waniliowe, świeczki waniliowe, olejki waniliowe.. ale żeby jeszcze pisać waniliowe wiersze.. :)) Ściskam więc. Waniliowe buziaki :-**
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ogromnie się cieszę, Olesiu, że coś-niecoś przypadło Ci do gustu. Dziękuję Ci bardzo. Serdeczne pozdrowionka i muchos uściskos ;-)
Opublikowano

Beniee - wielkie dzięki za tak pozytywną opinię - zdaję sobie sprawę, że te pochwały trochę na wyrost, ale jakże miło się czyta takie dobre słowo :) Duże buziaki. Cieszę się, że wpadłaś by przeczytać moje dziełko i jeszcze dodać taki miodowy komentarz. :)

Arielu - Ciebie również niezmiernie miło mi gościć :) Dziękuję za przychylny komentarz. Bardzo się cieszę. Pozdrawiam cieplutko. L.A.

Opublikowano

"czekanie na ciebie
rozchodzi się po mnie echem
wyciągam z niego
wiadrami
minutę za minutą
jak ze studni
dennej bezdennie

ja
motyl - ruchomy witraż
między twoim
tak na wiatr
i nie pod wiatr

półmyśli czy półobrazy
niczym puste pokoje
i ślady po kulach
w płocie
wciąż jeszcze liczę na ciebie
(choć wciąż wychodzą ułamki)

wiesz
skrzydła to są prawdziwe
u ramion kamienie
dlatego dźwigać je cierpliwie
potrafi jedynie anioł"

Tędy wyszło. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Może dlatego że dzięki jego utworom sam zacząłem pisać. Miałem chyba 11 lat kiedy po raz pierwszy przeczytałem jego opowiadania. Pierwszym i moim ukochanym jest "Maska czerwonego moru". Zakochałem się w jego utworach i gotyku. W moich utworach prawie zawsze znajdziesz odwołania do takich mistrzów jak: Poe, Lovecraft, Schulz, Grabiński, Dostojewski, Hodgson czy Camus. To mój kanon ukochanych mistrzów, którzy stworzyli mnie takim jaki jestem. 
    • @tie-break To piękny, poruszający wiersz. Uchwyciłaś tę szczególną atmosferę listopadowych odwiedzin na cmentarzu, gdzie spotykają się intymność, rytuał, pamięć i przemijanie. Szczególnie trafia we mnie "Obraz spękań przechodzących z nagrobków na dłonie" – to metafora, która fizycznie pokazuje, jak czas dotyka wszystkich, jak jesteśmy połączeni z tymi, których wspominamy. To bardzo cielesne i prawdziwe. A także pytanie dziecka – przychodzi "nie wiadomo skąd", ale oczywiście wiemy skąd. To pytanie, które rozbija całą uroczystą powagę wizyty i dotyka sedna - prostota dziecięcego niepokoju o ciepło, o troskę. To pytanie brzmi jak echo wszystkich naszych dorosłych pytań. Wiersz bardzo wzrusza.
    • @Simon TracyZnowu przypominasz mi nowelę  Edgara Allana Poe.   
    • @huzarc Świetnie łączysz tu konkret z abstrakcją. Szczególnie mocne jest to napięcie między poezją a praktyką życia, między słowem a czynem. Ta puenta "Trzeba się przemóc , Aby coś móc" - zwięzła i celna. I cała ta ironiczna gra z "panem profesorem" dodaje wierszowi pazura.      
    • @Alicja_Wysocka Dla mnie to czuły wiersz o miłości. "Życia ci meblować nie będę" - ta deklaracja na samym początku mówi więcej o szacunku niż tysiąc wyznań - nie chcę ci mówić, jak żyć. Ale mogę ci dać słowa. I potem ta propozycja - tak ostrożna, tak pełna troski - rozłożona na "kilka kątków". Nie wielkie gesty, ale małe codzienności: fotel, koc, kromka chleba, filiżanka herbaty. To dokładnie tak wygląda prawdziwa bliskość - nie w deklaracjach, ale w tym, co drobne i codzienne. A to "mogę?" na końcu - pytasz o pozwolenie. Nawet ta bliskość, ta troska - one muszą być chciane. To wiersz o tym, jak być blisko, nie naruszając granic. Jak dawać, nie narzucając. Piękny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...