Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dupa-Homer

Dyzio Rozpustnik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dyzio Rozpustnik

Dyzio Rozpustnik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Patrzaj hen daleko
Gdzie człowiecze oko nie sięga
Tam tańczy trójgłowa
Dupa.
Boć nie wiesz, jakim sokołem
Jest twoja żywotu natura,
Acz jeśliście ciekawi pospołem-
Z osła zrobili gbura.
Panieński żywot wiodą nasze konie,
Wiadomo o nich co nieco,
W żłobie leży nienarodzony
I idzie, gdzie go oczy poniesą.
Wiedzieć nie wiem, ile wron
Na mej twarzy się ślini.
Tylko jedno jest moją ozdobą-
To drób z mej głowy -
Moja bogini.
Patrzam na wrocławskie pielesze
I nie wiem, gdzie Dupa ma...
Gdzie moja dupa ma swoją dup parę
Boć niemożliwym jest nie mieć jej wcale.
Kędy się w grobie przewierca dziura
Śmiej się w glos - to twój jędrny poślad
Na świat się wymyka - na życie, przestrzeń
Ogromną, niezmierzony, ohydny jednoślad.

Rzeknę wiec jeszcze nieco o tem, jak rok
Już przeszło z nawrotem
Widno było i sucho, jak na zwiesnę zoraną.
Cóż teraz - Homera
Nie widać, a ty, plucho zawżdy nie pustosz
Obrazu mego drzewa
I koni doń przymocowanych;
Wszystko za jedno, powiesz, znam ja cię za dobrze.
Wiem, lecz z roku na rok coraz gorzej
Dzieje się z tą Dupą kwadratową, patrzeć nie chce-
Lepiej z głową trochę popracuj, niech się wydrze
Na światło dzienne, na świtanie lejcowe.
Nie ma, nie ma, jak to w porzekadle - "Kto komu ukradł,
Temu po sadle jak po imadle".
Więcej nie wracaj,
Idź w świat, do gwiazd i nie patrz w dal...
Homer cię przyciąga do siebie,
Wszystkich światów dupo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Goraj
      Abyss

      Przez Robert Goraj · Opublikowano

      Abyss Niebo bez dna, ziemia bez końca, człowiek bez granic.   Otwórz oczy: gwiazdy świecą, piekło płonie.   Tam, gdzie nie ma nic, jest wszystko. Ogarnij to „wszystko” ramionami, a zobaczysz, że nie masz nic — tylko ciemność, którą oddychasz.   Otchłań wpatruje się w ciebie jak w czarne, tłuste bagno. Widzi swoje odbicie: złe, radośnie koszmarne, skrzywione uśmiechem.   A ty… drżysz. Boisz się. Otchłań nie pożera, tylko czeka, aż sam w nią wskoczysz.   A wtedy zrozumiesz: nie ciemność była twoim wrogiem, lecz własny cień. Cierpliwy i cichy jak sumienie, które nie prosi o rozgrzeszenie, lecz o odwagę, by spojrzeć na siebie.   I zobaczyć, że skok nic ci nie da.   Otchłań istnieje, dopóki się z nią mierzysz. Jesteś jej oddechem, dopóki w nią wierzysz.  
    • Dagna
      Dotykając końca świata

      Przez Dagna · Opublikowano

      @Berenika97 nikt nikomu nie zabroni się inspirować, eksperymentować. Powiem jednak, jak na to patrzę. Miałaś Autorko swój własny gust- jaki był ( a bywał różny),taki był, ale ewoluował w wartościowym kierunku.  Twory literackie wspomnianego usera, „ zaliczyłam” bez bicia bodaj dwa, na początku jego aktywności. Moim zdaniem, tak krzykliwego bezguścia ten portal dawno nie widział, to jak połączenie histerii brazylijskich seriali, obrzucania się tortem - rodem z komedii amerykańskich, z patosem ruskich pieśni wojskowych i do tego wszystkie przyprawy z kuchni, jakie są pod ręką + podpalenie lontu ! Bęc!!!    Pomyślałam, że takie „ miotanie się” z piórem i kartką, jest dobrym zoo, dopóki komuś nie przyjdzie do głowy tego bezguścia naśladować, ale… właśnie przyszło! Nie, powiem jak były, wiecznie nawiany polityk :” Sabo, nie idź tą drogą!”  …a Ty sobie Autorko pamiętaj, że koronki się dużo trudniej dzierga, niż je tandetnie szarpie, tyle mojej skromnej rady.   pozdrawiam.
    • Ewelina
      I nikt cię nie usłyszy

      Przez Ewelina · Opublikowano

      i nikt cię nie usłyszy,  na rozwianych przestrzeniach - trwasz,  pozornie stoicki spokój w tobie... nikt cię nie zawoła,   stoisz na rozwidleniu bezradnie,  przybierasz nienaganne miny - trwasz    w morze rozległych zawinionych ciszy,  w wąskie gardło niemego krzyku  bezszelestnie brniesz,  rozpadasz się jak popiół - trwasz    I nikt cię nie usłyszy     
    • Migrena
      Ciechociński stand - up po godzinach

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Nata_Kruk Nata ! To tylko mi miło jest :) Dziękuję pięknie :)     @Waldemar_Talar_Talar Też nie byłem. Tylko ten facet w windzie.... A resztę wymyśliłem :) Dziękuję.       @iwonaroma No właśnie:) To tak jak się nieuk bierze za pisanie wierszy. Wiedziałem, że gdzieś dzwonią..... Już poprawiam. Dziękuję :)    
    • Marek.zak1
      Dotykając końca świata

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...