Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Goski Wąsosze - gdybaniem gozda wąskim myśleniem.

Messalin_Nagietka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Boh w Ulatówce miał miejsce, z którego
nijak i z wody i do wody podejść,
choć byli tacy, co z gwozdu wąskiego,
co stał za płot tu, uda się coś może
ździebko podpatrzeć, z rąbka tajemnicy
unieść na światło, czym się Boh tak szczyci,

a tuż, bez szczęścia i nijakiej chęci
raz Wicher wszedł i nie wie jak stąd wyleźć,
a toż mnie brat Boh w tym bagnie uwięził,
będzie mi zstąpić tu jak trup w mogiłę,
co z wody na brzeg, brzeg zsuwa do wody,
acz, wiać i wichrzyć nie ma nawet mowy,

usłyszał chlipy brat Boh i się stawił
i cisnął wichra, że do dzisiaj leci,
acz, jeśli kogo ta historia bawi,
by wszedł do rzeki nie ma Boh nic przeciw,
wręcz Ulatówce ciało swe i proszę
nie gdybaj więcej na Goski Wąsosze.

----------------------------------------------
od autora:
Goski Wąsosze –(pow. przasnyski) po lewej stronie szosy na Kaki Mroczki leży wieś Goski Wąsosze o ciekawej etymologii. Człon Goska pochodzi od imienia Gozdek, Gozdawa, a to od gwozda, czyli lasu. W późniejszym okresie gwozdami, gozdami zaczęto nazywać drzewa. Drugi człon nie pochodzi od wąsów, ale od staropolskiego określenia miejsca, w którym coś się schodzi, zbiega, łączy. Jest to nazwa topograficzna. Całość mogła oznaczać wąski las.

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

witaj Mess:)

także przyłączę się do zdania, że trudne. niesamowicie fascynuje mnie to jak potrafisz zgrabnie poruszać się po naj różniejszych stylach. to prawdziwa sztuka. i choć czasem brakuje mi składów słonecznych to przecież zawsze mogę sięgnąć na półkę :)

pozdr. agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Pustynia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      A polityczne starcie pomiędzy światem pana Jarosława Kaczyńskiego, pana Grzegorza Brauna, pana Roberta Bąkiewicza i pana Karola Nawrockiego i światem tak zwanych demokratów - będzie bardzo poważną polityczną konfrontacją - nie ustąpię ani o krok - mówił pan premier Donald Tusk.   Źródło: TVN24   I bardzo dobra decyzja: Naród Polski już przez blisko trzydzieści lat nie miał żadnych męczenników, otóż to: tylko pan Jarosław Kaczyński z racji wieku dostanie osobną celę, pan Grzegorz Braun z racji elokwencji - będzie słuchamy przez więźniów, zresztą: już siedział kilka razy w areszcie śledczym, pan Robert Bąkiewicz i pan Karol Nawrocki - wiadomo - potrafią dać w mordę.   Łukasz Wiesław Jan Jasiński 
    • infelia
      „Zabrałaś mi dzieciństwo”

      Przez infelia · Opublikowano

      @Nela Ależ to jest z życia wzięte. Moc ekspresji, żal i złość. To jak antylaurka dla rodzica? Wiersz zrobił na mnie wrażenie. A o takie na tym portalu trudno. Pozdrawiam.
    • Łukasz Jasiński
      Muzeum Bezdomności

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I ekipa nieudaczników pana Donalda Tuska oszukała miliony Polaków - nie dotrzymała obietnic i w efekcie przewaliła wybory nie do przegrania.   Adrian Zandberg
    • Relsom
      Zaduma z gitarą

      Przez Relsom · Opublikowano

      Muszę porozmawiać. Nie z tobą, nie z nimi. Z godziną, co płynie beznamiętnie w ciszy. Dokąd jadę – nie wiem. Bilet mam w kieszeni, lecz port się rozmywa w przedświcie i mgle. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (II) Kocham ją – bez słowa, bo słowa są kruche. Poddaje się dłoni jak noc snom bez celu. Czasem zapłacze razem z moim ruchem, czasem zadrży jak skrzydło w tunelu. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (III) Nie pytaj, co dalej. Nie wiem. I nie muszę. Podróż to nie mapa – to oddech, to cień. Czasem ją stroję z roztrzaskaną duszą, a ona wciąż mówi: „zagram, jeśli chcesz”. (Refren) Bo moja gitara to cały mój głos. Nie zdradzi, nie odejdzie, nie powie: dość. Gdy wszystko umilknie, gdy zgaśnie mój ton – z jej pudła unosi się jeszcze mój dom.
    • Berenika97
      Męski punkt widzenia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Tak pięknie napisałeś o kobietach, że aż musiałam przeczytać kilka razy. Postawiłeś płeć piekną na piedestał.  Mało jest takich wierszy.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...