Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przegrywamy 0:1 z Niemcami, wygrywamy wysoko z Kostaryką, a Niemcy wysoko pokonują Ekwador i... przechodzimy :P. Przynajmniej tak mówi mój kumpel, bo jemu się to chciało liczyć. Ale wydaje mi się, że to całkiem logiczne. Jeżeli zremisujemy z Niemcami, a oni pokonają Ekwador to możemy dowolnym wynikiem pokonać Kostarykę i przejdziemy.

A taktyka na mecz? Wystawić Jelenia od początku, żeby wspomagał Żurawia. Przesunąć Smolarka na prawym skrzydle bliżej ataku niż Krzynówka na lewym. Wyrzucić Kosowskiego, nie wprowadzać Rasiaka i Mili, chyba że na sam koniec. Pomyśleć o tym, że Baszczyński jest nie w formie i nauczyć grać obrońców. Jeśli będzie do przerwy 0:1 to przesunąć Smolarka do ataku i umieścić jednocześnie na boisku Sobolewskiego i Radomskiego.

To tyle :).

Pzdr, Gaspar.

Opublikowano

jak bardzo się mylicie... puki co
wiem, że w meczu z Ekwadorem sie nie popisali,
ale wierzyć trzeba i dopingować, kibicować
sama krytyka nie pomoże, czarnowidztwo non stop mnie juz denerwuje

na razie jestem zadowolona z gry Polaków, tylko gola brak, ale jeszcze całe 45 min przed nimi

Opublikowano

eh ja tez jestem pod wielkim wrazeniem. polscy pilkarze naprawde dali z siebie w tym meczu duzo. szkoda tylko ze taki koncowy rezultat. pod sam koniec nosz kurde... szlak tylko moze wtrafic. ale brawa sie naleza za wytrzymalosc kibiców wiernych i gre oraz zaangazowanie. duzo by mowic bo emocje dawaly sie nie w cień . adie wam ;)

Opublikowano

Mecz rzeczywiście był prawdziwą bitwą. Sądzę, że nie musimy się niczego wstydzić,
a z Boruca, Jelenia, Ebiego i obrońców możemy być wręcz dumni. Natomiast treneiro
coraz bardziej mnie rozczarowuje (a przed mundialem wierzyłem w jego umiejętności)
- widać, że nasza repra ma jednak potencjał, tylko Janas nie umie go wykorzystać,
a nawet hamuje go swoimi decyzjami. Myślę, że po mistrzostwach porzegna się z posadką.

Tylko kto następny? Ja wśród polskich trenerów widzę już tylko Henia Kasperczaka,
ale on ma problemy z kontraktem w Wiśle, poza tym podobno coś kręci z Olimpique
Marsylia... Może czas wreszcie przyjąć kogoś z zagranicy? Jakiegoś fajnego Holendra,
Francuza albo Hiszpana, Niemca od biedy? Mmm... marzenia.

Przed nami trudne eliminacje do ME (w grupie mamy m.in. Portugalię, Serbię i Belgię),
ale ja wierzę nadal, że mamy dobrych graczy. Dla mnie niesmak po Mundialu może zmazać
zwycięstwo z Kostaryką.

Prawdziwi kibice - dumni po zwycięstwie, wierni po porażce, jak to się mówi:) Pzdr!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zgadzam się. Mimo komentarza, który zostawiłem powyżej, zawsze jestem za Polską. Będę oglądał mecz o pietruszkę z Kostaryką i mam nadzieję, że wygramy. Nie mogę jedynie znieść błędów personalnych sztabu Janasa. Wszyscy widzą, kogo trza powołać, lecz trener zawsze "wie" lepiej i nigdy nie ma racji. Janas do zwolnienia, niech wreszcie zatrudnią kogoś z prawdziwego zdarzenia, co to nie bedzie miał pupilków, bo to tylko psuje rodzimą piłkę, miast ją rozwijać.
Pozdrawiam.


brawo madra wypowiedz ;P

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Tak, należy im się cześć i chwała po wieki. Pozdrawiam!
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
    • @Manek Szerzenie mowy nienawiści??? Przecież nie skłamałem w ani jednym wersie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...