Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

niby w myślach ale jednak

Jego Alter Ego
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Roman Bezet

Roman Bezet

Opublikowano
Opublikowano

Coś nie tak, coś na tak ;)
(kto wypina, tego wina ;P)
"szeptanie z wiatrem" to szlagwort z piosenek żeglarskich? niekoniecznie; "przytulam twarz do słońca" - pionierskie ;) znaczy: harcerskie ;), przytulić "wzrok do jeziora" - niewyobrażalne, ale metaforycznie możliwe, więc ok.
"zabijać poczucie winy" - po uspokajającym wstępie brzmi jak spowiedź, a gdyby wywalić to notorycznie frazeologiczne "zabijanie" i zostawić:
"patrzenie na wodę uspokaja
poczucia winy"
Przecież chodzi o peela, który w końcówce stwierdza: zdradzam.
"dumać" - dlaczego takie archaicznie kulturalne słówko, nie lepiej po prostu myśleć? ;) Dumanie zwalnia z obowiązku logiki? bo to mrzenie marzeń? no to temu mówię; nie.
Ogólnie powiem tak: myśl czytelna, kompozycja właściwa, do wymiany elementy (zwłaszcza tej sidingowej) eklewacji :). Trochę "z igły widły" - cenię wrażliwość, czasem trzeba jednak uważać, żeby nie popaść w nad (bo wtedy robi się klinicznie).
Cóż, młodość ma też przyjemne strony - człowiek wiekowy (uff ;) z zazdrością myśli: mieć tylko takie kace (i moralniaczki). :D
dyg
b

Jego Alter Ego

Jego Alter Ego

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



uff,nie było tak źle:) co do "zabijania" wieelkie dzięki zaraz wywalam,bedzie o niebo lepiej! Co do "dumania" prawdę powiedziawszy wstawiłam żeby nie było dwa razy "myśleć". A już zupełnie na marginesie dodam,że nie chodziło o wiekowego tylko czepliwego,a co gorsza(!!!)mającego na ogół rację:):) no to dzięki za odwiedzinki(trzęsłam nogami ale przeżyłam,to jak z maturą:))pozdrawiam i od-dyguję

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Prawość to nie utopia

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew  mądre bo, by osądzać innych- trzeba popatrzeć wpierw na siebie
    • Annna2
      Matulko

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka  bardziej nie- przynajmniej ja.  
    • Łukasz Jasiński
      In praeses elect

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Annna2   A można byłoby jeszcze stworzyć stanowiska: Prezydent Senior Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej i Radę Prezydentów Seniorów - byłoby to ciało opiniotwórcze, tak więc:   - pan prezydent senior Lech Wałęsa, - pan prezydent senior Aleksander Kwaśniewski, - pan prezydent senior Bronisław Komorowski, - pan prezydent senior Andrzej Duda,   a teraz co jest? Każdy emerytowany prezydent w internecie głupoty wypisuje...   Łukasz Jasiński 
    • Jacek_Suchowicz
      poranek

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Alicja_Wysocka
      Pies zdrajca

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...